[youtube]http://youtu.be/ZU1RSsMH-ys[/youtube]
[youtube]http://youtu.be/cxfZtNEG1xU[/youtube]
[youtube]http://youtu.be/pGlxNP0VaSQ[/youtube]
“Αθήνα, η κοινωνική κατάρρευση (ελληνικοί υπότιτλοι)”
“Εργοστασιακός συνδικαλισμός την περίοδο της μεταπολίτευσης”
Εισήγηση από το Μάκη Σέρβο που έγινε σε εκδήλωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αθήνας στις 28 Απριλίου 2011, σχετικά με τον εργοστασιακό συνδικαλισμό των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.
Από το blog Άνεργοι – Άνεργες, από τις γειτονιές της Αθήνας
Ακούστε την εδώ
“Αγώνες και προοπτικές αυτοδιαχείρισης στην εποχή της κρίσης”
Τοποθέτηση της Λέτας Ζωτάκη, προέδρου νοσοκομειακών γιατρών Κιλκίς — μέλους της συνέλευσης της κατάληψης του νοσοκομείου Κιλκίς, στην εκδήλωση – συζήτηση με θέμα “Αγώνες και προοπτικές αυτοδιαχείρισης στην εποχή της κρίσης” που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 16 Μάρτη, στη Νομική Αθηνών.
Μαγνητοσκόπηση απ’την εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
Δείτε την εδώ
Η εκδήλωση διοργανώθηκε απ’τους:
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής (http://bookworker.wordpress.com)
Ιστοσελίδα Βαθύ Κόκκινο (http://vathikokkino.com)
εργατική εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.com)
——————————————————–
“Ζήτω το μοντέρνο σχολείο” (viva la escuela moderna)
Ντοκιμαντέρ για την ζωή και το έργο του αναρχικού παιδαγωγού-δασκάλου Francesc Ferrer i Guardia, ιδρυτής του “Μοντέρνου Σχολείου”.
Κλικ – εδώ –
Ενεργοποιήστε τους υπότιτλους πατώντας το “CC”, στην κατώτερη μπάρα του βίντεο.
——————————————————–
“Η ημέρα μου” – Βίντεο από τους απεργούς της “Ελληνικής Χαλυβουργίας”
Οι δημοφιλείς, πλέον για το σθένος τους, απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας μιλούν για την καθημερινότητά τους. Διηγούνται τι σημαίνει το να είσαι απασχολούμενος στην βιομηχανία της Ελλάδας. Αναμφισβήτητα ένα απ’τα σκληρότερα πόστα εργασίας, με ανυπόφορα ωράρια, εξαντλητική σωματική καταπόνηση και με υψηλά ποσοστά κινδύνου εργατικών ατυχημάτων, συχνά δε, θανατηφόρων. Όλα αυτά που, κατά τη γνώμη του εργοδότη Μάνεση, “αξίζουν” 500 ευρώ μηνιαίως.
Η ημέρα μου – Παυλάκης Αθανάσιος
Η ημέρα μου – Πανταζής Παναγιώτης
Η ημέρα μου – Παπανικολάου Παναγιώτης
Η ημέρα μου – Τσιμπλιδάκης Διονύσης
Η ημέρα μου – Εμμανουηλίδης Ελευθέριος
Βίντεο από την Real Democracy – Multimedia Team (Άμεση Δημοκρατία),
Η Real Democracy στο διαδίκτυο: https://realdemocracygr.wordpress.com
——————————————————–
Βίντεο – μήνυμα από τους Έλληνες προς τους Γάλλους συντρόφους
(Ελ.)Εικόνες από την δραματική κατάσταση στην Ελλάδα. Μήνυμα αλληλεγγύης του Τάσσου Χριστόπουλου, προς τους Γάλλους από τους Έλληνες αγωνιζόμενους. Η αντίσταση θεριεύει. (Διάρκεια, 8 λεπτά. Παραγωγή: Γιάννης Γιουλούντας)
(Fr)Résumé en images de la situation de plus en plus dramatique à Athènes / Message de Tassos Christopoulos aux Français solidaires des Grecs en lutte / La résistance s’amplifie (durée 8 minutes, réalisation Yannis Youlountas)
Τίτλος: De la damnation a l’insurrection
Δείτε το βίντεο εδώ: http://www.cnt-f.org/cnt66/spip.php?article699&lang=fr
Ή εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=orAotaaP9nE
——————————————————–
Εκπομπή της ΕΡΤ-3 “Μαύρο-Κόκκινο”, αφιέρωμα στον μπάρμπα-Γιάννη Ταμτάκο
Γιάννης Ταμτάκος: ένας πραγματικός εργάτης αγωνιστής επαναστάτης και αναρχικός..
Από τα εφηβικά του χρόνια, τσαγκάρης ο ίδιος, εντάσσεται στο εργατικό κίνημα. Αρχικά συμμετέχει στο κίνημα των αρχειομαρξιστών και έπειτα στην τροτσκιστική ομάδα του Παντελή Πουλιόπουλου. Ο Ταμτάκος στα χρόνια της εξορίας του στη Γαύδο (’37-’42) αποχωρεί από την ομάδα Πουλιόπουλου και εντάσσεται στην ομάδα Στίνα, από τις γραμμές της οποίας θα αγωνιστεί ενάντια στο σταλινισμό και το σοβινισμό στα χρόνια της κατοχής. Το ’51 φεύγει μετανάστης στη Αυστραλία. Επιστρέφει μετά από 15 χρόνια για να διαπιστώσει ότι η πολιτική δράση –όπως τουλάχιστον την είχε ζήσει ο ίδιος, για παράδειγμα το Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη- είχε ατονήσει. Παρ’ όλα αυτά διατηρεί τη φιλική του σχέση με τους παλιούς του συντρόφους, το Στίνα, τον Καστοριάδη κ.α., ενώ έρχεται σε επαφή με διάφορες αναρχικές ομάδες και συμμετέχει μάλιστα σε διάφορες συσκέψεις και εκδηλώσεις τους.
Ο Γιάννης Ταμτάκος, όπως και όλα τα μέλη της ομάδας Στίνα, υπήρξε ένα παράδειγμα επαναστατικού ήθους, τιμιότητας και αφοσίωσης στο πρόταγμα της χειραφέτησης της κοινωνίας. Κανένας από τους αγωνιστές αυτούς δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή την πίστη του, αλλά και τον αγώνα του για το σεβασμό της ανθρώπινης ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Αν πρόκειται το πρόταγμα της αυτονομίας, η βλέψη προς την ελευθερία της ανθρωπότητας να έχει κάποια συνέχεια στον 21ο αιώνα, είναι βέβαιο ότι πρέπει να διδαχθεί από το παράδειγμά τους και να ακολουθήσει τη γενναιότητα του πνεύματός τους που ποτέ δε δίστασε να αμφισβητήσει τις παραδοσιακές ιδεολογίες και τους εγκλεισμούς τους, ανεξάρτητα από το κόστος που είχε μια τέτοια αμφισβήτηση.
Επιπρόσθετα:
Λίγα λόγια για τον Μπαρμπα-Γιάννη Ταμτάκο απο τον Βραχόκηπο.
Αποσπάσματα απο το ημερολόγιο του.
Torrent με το βιβλίο του “Αναμνήσεις μιας ζωής στο επαναστατικό κίνημα”.
Ένα μικρό βίντεο από την ομιλία του έξω από την κατάληψη “Βαρβάρα”.
Ευχαριστούμε το blog http://giantakos.blogspot.com/ για τις πηγές και την ανάρτηση του αρχείου της ΕΡΤ.
———————————————————————————————————————-
Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους: Για την γυναίκα και την κρίση
Μέσα από τις διηγήσεις 4 σύγχρονων γυναικών – Κωνσταντίνα Κούνεβα, Φωτεινή Λαμπρίδη, Ρενάτα Βιντζηλαίου και Ελένη Καλαμπόκα – επιχειρούμε μια σύντομη αναδρομή στη σχέση που έχει επιφυλάξει στη γυναίκα το οικονομικό μοντέλο, από τις απαρχές του το 18ο αι. μέχρι σήμερα.
Το μνημόνιο αποκαλύπτει το απάνθρωπο πρόσωπό του: Δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων, απολύσεις, κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων και παιδικών σταθμών, κατάργηση της βοήθειας στους ηλικιωμένους, αύξηση ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, επικράτηση της ελαστικής εργασίας ως κύριας μορφής απασχόλησης και 200.000 καινούργιοι άνεργοι/ες. Τα παραπάνω βαραίνουν με διπλό βάρος τις γυναίκες. Και στη δουλειά και στο σπίτι: Είμαστε πρωταθλήτριες στην ανεργία (20%), ενώ στις νέες γυναίκες φτάνει μέχρι και 39%. Με την κατεδάφιση του κράτους-πρόνοιας, οι γυναίκες καλούνται να το αντικαταστήσουν και να περιθάλψουν τους αδύναμους που αυτό πετάει στα σκουπίδια. Παράλληλα η βία εναντίον των γυναικών ολοένα και αυξάνεται μέσα στην κρίση.
Προβολή από το Youtube Προβολή από το Vimeo
Δημοσιογραφική ομάδα: Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου, Ειρήνη Κοντογεωργίου, Μαρία Λούκα
Παραγωγή: ThePressProject.gr
———————————————————————————————————————-
Βίντεο της ΕΣΕ: Οι απαρχές μιας λεηλασίας (υπότιτλοι στα Ισπανικά και στα Γαλλικά):
Grece-le commencement du saccage
———————————————————————————————————————-
Ταινία/Ντοκιμαντέρ: Η Κατάληψη (αγγλικός τίτλος, The Take)
Περιγραφή: Ντοκιμαντέρ των Avi Lewis και Naomi Klein.
Στο Buenos Aires της Αργεντινής, το 2004, εν μέσω της οικονομικής κρίσης και της επιτήρησης από το ΔΝΤ που παρέλυσαν την χώρα και έβαλαν λουκέτο σε μερικές εκατοντάδες εργοστασίων, 30 απολυμένοι εργάτες της χρεοκωπημένης αυτοκινητοβιομηχανίας Forja, πράττουν το απροσδόκητο. Κάνουν κατάληψη στο εργοστάσιο και το λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά, στο πρότυπο που χάραξαν πετυχημένα παραδείγματα αυτοδιαχείρισης (βλ. Zanon). Ταξιδεύουν στα εργοστάσια που με παρόμοιο τρόπο οι εργαζόμενοι κατέλαβαν τους χώρους εργασίας τους για να ζητήσουν συμβουλές από την πολύτιμη εμπειρία τους. Οι εργάτες της Forja θα επιδιώξουν την νομική αναγνώριση του εγχειρήματός τους, ώστε να γίνουν και αυτοί μέρος του κινήματος των αυτοδιαχειριζόμενων εργοστασίων, ενώ ταυτόχρονα διανύουν προεκλογική περίοδο, της οποίας οι υποψήφιοι έχουν βάλει στο μάτι τους καταληψίες εργάτες. Αυτούς τους εργάτες, για τους οποίους οι απελευθερωμένοι εργασιακοί χώροι δεν είναι ουτοπία αλλά η μόνη διέξοδος από την καταδίκη του καπιταλισμού.
Εώς σήμερα, λειτουργούν στην Αργεντινή 80 εργοστάσια υπό εργατική αυτοδιαχείριση, στα οποία απασχολούνται περίπου 10.000 εργαζόμενοι.
Μέρος 1ο Μέρος 4ο Μέρος 7ο Μέρος 10ο
Μέρος 2ο Μέρος 5ο Μέρος 8ο Κατεβάστε την ταινία εδώ ή εδώ
Μέρος 3ο Μέρος 6ο Μέρος 9ο Στοιχεία της ταινίας απ’το IMDB εδώ
Επίσημη ιστοσελίδα της ταινίας εδώ
———————————————————————————————————————-
Ντοκουμέντο απ’το αμερικάνικο κίνημα “Occupy Wall Street” (κατάληψη της Wall Street).
Περιγραφή: Το κίνημα Occupy Wall Street, κοντινός συγγενής των δικών μας “Αγανακτισμένων”, βρίσκεται εδώ και μέρες στον δρόμο και μεταξύ άλλων, έξω από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης (Wall Street). Κάνει κατάληψη και κατασκηνώνει στον πάρκο Zuccotti, στο οικονομικό κέντρο της Wall Street ζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για το λεγόμενο ” 99% “, τις πλατιές μάζες, που υποφέρουν από οικονομικές ανισότητες, αυξανόμενη ανεργία και διαφθορά, για τα οποία ευθύνονται, μεταξύ άλλων, οι χρηματιστές της Wall Street, το φερόμενο αντίπαλο ” 1% “. Μεταξύ αυτών, ο συνταξιούχος αξιωματικός της αστυνομίας, Ray Lewis, φοράει την στολή του και διαλέγει στρατόπεδο: Ενώνεται με τα πλήθη του ” 99% ” στις καταλήψεις και διαδηλώσεις, μέχρι την σύλληψή του, στις 17 Νοεμβρίου, από τους συναδέλφους του. Βίντεο εδώ και εδώ.
—————————————————————————————————————————————–
Ντοκιμαντέρ: “Zanon – Αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο”
Περιγραφή: Το εργοστάσιο Κεραμοποιΐας, “Zanon”, στο Neuquén της Αργεντινής ιδρύθηκε το ’80 απ’τον επιχειρηματία Luigi Zanon εν μέσω της στρατιωτικής δικτατορίας (’76-’83). Σε αυτό, συστάθηκε ένα δυναμικό και διεκδικητικό σωματείο εργατών, το οποίο η εργοδοσία κατάφερε να αλώσει, αλλοιώνοντας την σύστασή του με κακοποιά στοιχεία τα οποία δρούσαν υπό τις εντολές και υπέρ των συμφερόντων της εργοδοσίας. Χρειάστηκαν σχεδόν 10 χρόνια ώστε οι συνειδητοποιημένοι εργάτες του εργοστασίου να ανακαταλάβουν τον έλεγχο του σωματείου τους. Παρά τους εχθρικούς νόμους απέναντι στον συνδικαλισμό, οι εργάτες κατάφεραν να συσπειρωθούν και να απαιτούν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η εργοδοσία, σε μια απελπιστική προσπάθεια αντίδρασης, το 2001εν μέσω οικονομικής κρίσης, κήρυξε lockout (παύση εργασιών), με την ελπίδα ότι οι εργάτες μπροστά στα χαμένα μεροκάματα θα υποχωρήσουν. Αντ’αυτού, οι εργάτες κατέλαβαν το εργοστάσιο και αντικατέστησαν την διοίκηση με εργατικά συμβούλια, ανοιχτά σε κάθε εργαζόμενο του “Zanon”. Η κοπερατίβα πλέον της κεραμοποιΐας “Zanon” μετονομάζεται σε FaSinPat (εκ του Fabrica Sin Patrones, μτφ. “Εργοστάσιο Χωρίς Αφεντικά”). Οι εργαζόμενοί του μοιράζονται τα κέρδη της επιχείρησης που υπερβαίνουν κατά πολύ τον παλαιότερο μισθό τους, αλλά καταφέρνουν κιόλας να αναπτυχθούν στην αγορά, ανοίγοντας θέσεις εργασίας για διπλάσιους σε αριθμό εργαζόμενους (410). Παρά τις απειλές και φονικές επιθέσεις, της πρώην εργοδοσίας, το μποϊκοτάζ από άλλες βιομηχανίες και τις νομικές διώξεις από το κράτος, το FaSinPat συνεχίζει για περισσότερα από 10 χρόνια να κερδοφορεί και να κάνει δωρεές σε δημόσιες υπηρεσίες μέριμνας, ενώ διατηρεί την θερμή στήριξη της κοινωνίας που το περιφρουρεί απ’τις κατά καιρούς απόπειρες δολιοφθοράς.
Η παραγωγή του ντοκιμαντέρ αυτού, μπαίνει στο εργοστάσιο και παρακολουθεί την καθημερινότητα των εργαζομένων στο FaSinPat.
Παραγωγή: AK Kraak, Βερολίνο. Ελληνικοί υπότιτλοι: TRiSTERO
Διαβάστε επίσης τις εντυπώσεις των συντρόφων απ’την ομάδα “America Latina” που επισκέφθηκε το εργοστάσιο, εδώ και εδώ
Κατεβάστε το αρχείο βίντεο απ’τον BlackTracker, εδώ.
———————————————————————————————————————-
Charla: Crisis económica. Quién gana, quién pierde y respuestas sociales (1ª parte)
Charla: Crisis económica. Quién gana, quién pierde y respuestas sociales (2ª parte)
Υποβολή απάντησης
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.