Δεν αγαπάει περισσότερο τα παιδιά ένας υπουργός απ” ότι εμείς, οι εργαζόμενοι που καθημερινά ζούμε μαζί τους

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Οι εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου Αθηνών συνεχίζουμε τον απεργιακό μας αγώνα, όπως ακριβώς κάναμε επί 9 εβδομάδες.

Ο υπουργός, αντί να προσπαθεί με έναν οχετό παραπληροφόρησης, με προσφυγές στα δικαστήρια, με απειλές και εκβιασμούς να σταματήσει την απεργία μας, ας κάνει τον κόπο να ασχοληθεί με τα καθήκοντά του.

– Επειδή πράγματι, «η παροχή του δικαιώματος της δημόσιας παιδείας αποτελεί κατ’ επιταγήν του Συντάγματος βασική αποστολή και υποχρέωση του Κράτους», ας σταματήσει ο υπουργός να ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης με την πολιτική την οποία υλοποιεί. Είναι προδήλως προκλητικό υπουργός ο οποίος π.χ. καταργεί ολόκληρους κλάδους της τεχνικής εκπαίδευσης και παράλληλα παρίσταται σε εγκαίνια ιδιωτικών κέντρων εκπαίδευσης που τους αναλαμβάνουν, να μιλάει στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος.

– Επειδή πράγματι, «το δημόσιο και γενικότερο κοινωνικό συμφέρον» επιτάσσει τα πανεπιστήμια να λειτουργούν απερίσπαστα, ας σταματήσει ο ίδιος «να επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη στα δικαιώματα της σπουδάζουσας νεολαίας, στερώντας της το δικαίωμα στην πρόσβαση στην παιδία και τα αγαθά της», υπηρετώντας τη διάλυση της δημόσιας παιδείας, κι ας σταθμίσει «μέγεθος της επιπτώσεως των ζημιογόνων συνθηκών» που αυτή θα δημιουργήσει στο κοινωνικό σύνολο.

– Επειδή πράγματι, δεν είναι δική του δουλειά να ασχολείται με τη νομιμότητα ή μη μιας απεργίας την οποία η διοίκηση του πανεπιστημίου δεν έχει πάει στα δικαστήρια, ας αποφασίσει ποιος τελικά είναι ο εργοδότης μας, το ΕΚΠΑ ή το κράτος, κι ας μη χρησιμοποιεί αντιφατικά επιχειρήματα επ’ αυτού του τύπου «Η επίμαχη απεργία… δε στρέφεται κατά του εργοδότη … του νπδδ ΕΚΠΑ».

– Επειδή πράγματι, οι εργαζόμενοι, με τον αγώνα τους, προασπίζουν «το δημόσιο αγαθό της παιδείας» υπέρ «του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου (σπουδαστές – οικογένειες)», ας μας πει εκείνος τι ακριβώς υπηρετεί ο αποδεκατισμός του προσωπικού των πανεπιστημίων ως προς «την εκπλήρωση της συνταγματικής υποχρέωσης του Κράτους» το οποίο θα έπρεπε να εγγυάται την παροχή της δημόσιας εκπαίδευσης. Ας αναλογιστεί ποιος τελικά «επιφέρει … ανεπανόρθωτες ζημίες στην πανεπιστημιακή κοινότητα και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, επί πρόδηλη βλάβη υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος». Εκείνοι που υπερασπίζονται τη λειτουργία των πανεπιστημίων ή εκείνοι που τα οδηγούν σε αδυναμία λειτουργίας;

– Επειδή πράγματι, είναι «αναγκαίο και απαραίτητο το τεχνικό προσωπικό ασφαλείας… για την πρόληψη καταστροφών και ατυχημάτων», για ποιο λόγο αυτό οδηγείται στην απόλυση; Κατά τη διάρκεια της απεργίας το προσωπικό αυτό, παρά το ότι μέρος του θα τεθεί σε διαθεσιμότητα με βάση την απόφαση του υπουργείου, συνεισφέρει στη φύλαξη και συντήρηση των εγκαταστάσεων του ΕΚΠΑ προκειμένου να μην υπάρχει «απειλή καταστροφής δημόσιας περιουσίας και υλικών». Μπορεί να μας πει ο υπουργός ποιος θα κάνει το ίδιο όταν ανοίξει το Ίδρυμα, εάν αυτό το προσωπικό έχει απολυθεί;

– Επειδή πράγματι, οι εργαζόμενοι που επί σειρά ετών βρίσκονται σε πολύ στενότερη επαφή με τους φοιτητές του Ιδρύματος από τον υπουργό, γνωρίζουν καλά τις ανάγκες και τις ανησυχίες τους και καθημερινά φροντίζουν να μπορούν να πραγματοποιούν τις σπουδές τους απερίσπαστοι από τα όποια προβλήματα, ας μας πει τι ακριβώς κάνει η κυβέρνηση σ’ αυτή την κατεύθυνση. Καταδικάζοντας τα παιδιά και τις οικογένειές τους στην εξαθλίωση, οδηγώντας τα σχολεία και τα πανεπιστήμια σε αδυναμία λειτουργίας, παραδίδοντας ολόκληρους τομείς της παιδείας στους ιδιώτες και φροντίζοντας να δημιουργηθεί μια πραγματικότητα στην οποία το μόνο που θα φαίνεται ότι λειτουργεί θα είναι ό,τι πληρώνεις γι’ αυτό, θεωρεί ότι πραγματικά πείθει κανέναν ότι ανησυχεί για τους σπουδαστές του Ιδρύματος περισσότερο από μας;

Να πούμε στον υπουργό ότι οι απεργοί του Ιδρύματος έχουν φροντίσει οι επείγουσες ανάγκες των φοιτητών να εξυπηρετούνται. Δεν περίμεναν κανέναν να τους το πει.

Να του πούμε επίσης ότι «ανεπανόρθωτη βλάβη στην πανεπιστημιακή κοινότητα, στους φοιτητές και στις οικογένειες αυτών, το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και εν τέλει το δημόσιο συμφέρον» θα προκληθεί εάν το ΕΚΠΑ οδηγηθεί σε αδυναμία λειτουργίας με την απόλυση 498 εκ των 1337 εργαζόμενών του. Αυτή ακριβώς την ανεπανόρθωτη βλάβη προσπαθούν να αποτρέψουν οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους.

Να του πούμε ακόμα ότι «σοβαρό κοινωνικοοικονομικό κλονισμό στις οικογένειες» των παιδιών προκαλεί η πολιτική που τις οδηγεί στο δρόμο χωρίς στοιχειώδη δυνατότητα να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους.

Εμείς είμαστε από αυτές τις οικογένειες. Μπορεί να ισχυριστεί ο κ. Αρβανιτόπουλος το ίδιο;

Δεν αγαπάει περισσότερο τα παιδιά, ένας υπουργός απ’ ό,τι εμείς, οι εργαζόμενοι που καθημερινά ζούμε μαζί τους.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑ

http://www.apergoiekpa.wordpress.com

e-mail: apergoi.ekpa@gmail.com