Στις 13 Αυγούστου 2013, σ’ ένα πεζοδρόμιο στο κέντρο του Περιστερίου, διακόπηκε βίαια η ζωή του δεκαοκτάχρονου Θανάση Καναούτη. Ο οδηγός και ο ελεγκτής του τρόλεϊ που επέβαινε, έχοντας κάνει τον ψευτοτσαμπουκά τους «επάγγελμα», συνεπλάκησαν μαζί του με αφορμή το εισιτήριο που δεν είχε χτυπήσει. Κι ο Θ. Καναούτης πέθανε κάτω από «απροσδιόριστες συνθήκες», πεταμένος έξω απ’ το τρόλεϊ. Δολοφονημένος, με φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς όλους εκείνους που βάζουν την τσέπη τους, την εταιρία τους, το ψευδεπίγραφο δημόσιο συμφέρον, τη «σωτηρία της πατρίδας τους» σε τελική ανάλυση, πάνω απ’ όλα. Δολοφονήθηκε, λόγω και έργω, από όλους εκείνους που ανεμίζουν σαν τρόπαια τους ισοσκελισμένους τους ισολογισμούς, θέλοντας να χωρέσουν τις ζωές και τις ανάγκες μας στα στενά κουτάκια των ακριβών υπολογισμών τους. Δολοφονήθηκε, όπως τόσοι άλλοι, από ένα σύμπλεγμα μικρών και μεγάλων Εξουσιών, που διαχειρίζεται εδώ και πέντε χρόνια την καπιταλιστική κρίση πάνω στις πλάτες μας, με αποκλειστικά δικά μας έξοδα και «θυσίες».
