ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΟΣΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ
Θα ήταν πράγματι παράξενο, πρίν απο μερικά χρόνια να μας περιέγραφε κάποιος την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Πιθανόν δεν θα τον πιστεύαμε. Ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία η αντίληψη οτι τα κεκτημένα δεν θα τα αγγίξει κανείς, οτι θα “ξηλωθούν τα πεζοδρόμια” αν μειώσουν τους μισθούς, οτι μια δυναμική εξέγερση θα τσακίσει την όποια λιτότητα. Κι όμως, μετα απο 5 ολόκληρα χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, διαπιστώνουμε οτι το Κράτος και το Κεφάλαιο τα κατάφεραν μια χαρά. Μας κλάφτηκαν, μας δούλεψαν ψιλό γαζί, μας απείλησαν, μας φόβισαν. Μας κύκλωσαν.
Είτε με αλεπάλληλες καταιγίδες μέτρων, περικοπών, αυξήσεων φόρων, καταστροφής δημόσιων κοινωνικών αγαθών και βιοτικού επιπέδου, είτε σιγά-σιγά, στη ζούλα, κατάφεραν να επιβιώσουν απο τις αντιφάσεις της δικής τους οικονομίας, Επιτεύχθηκε για τα αφεντικά να συνεχίσουν να κερδοφορούν απρόσκοπτα και να δημιουργήσουν νέες προοπτικές λεηλασίας της ζωής των εργαζομένων. Οι επισφαλείς συνθήκες δουλειάς, που πλήρως σήμερα επικρατούν, τα φτηνά εργατικά χέρια, η τρομοκρατία της ανεργίας, η αποδυνάμωση του συνδικαλιστικού κινήματος και οι τεχνολογικές δυνατότητες, λύνουν τα χέρια των επιχειρήσεων για να χαράξουν τις σύγχρονες στρατηγικές τους. Μπορεί να συνέβη το απαραίτητο ξεσκαντζάρισμα, αλλά η μικρομεσαία επιχείρηση ως κορμός της ελληνικής οικονομίας μαζί με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και το κλασσικό μοντέλο του “κατσαπλιά”βιομήχανου -ναι, αυτουνού που τα παίρνει απο τα κόμματα εξουσίας για να επενδύσει- βρίσκεται σε φάση ανασύνταξης. Το διαλαλούν οι τράπεζες στα νέα δανειακά τους προϊόντα, το πιπιλίζουν οι σημερινοί κι αυριανοί κυβερνώντες, φωνάζοντας ¨Ανάπτυξη, ανάπτυξη,ανάπτυξη¨.
Η οικονομία έγινε πιο υγιής, γιατι ασθένησαν τα δικαιώματα των προλεταρίων και η επιχειρηματικότητα πιο ανταγωνιστική, γιατί μπηκαν στην άκρη κάποια σημαντικά εμπόδια. Όλο και λιγότερα αφεντικά συμπεριλαμβάνουν στο ρίσκο τους, μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές ενώ τα ζητήματα ωραρίου ή το ενδεχόμενο συνδικαλιστικής δράσης δεν τους αφορά καν. Όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι απο την άλλη, προσπαθούν καθημερινά για ένα μεροκάματο, ισα για να αυτοσυντηρηθούν.
Η απογοήτευση όμως και η μιζέρια, δεν κάνουν για μας! Μέσα σε αυτό τον γενικό ζόφο, σε αυτή την χρονική στιγμή που τα πάντα μεταβάλλονται και εξελίσσονται εμείς δεν μπορούμε να αποδεχτούμε χαιρέκακα την μαύρη μοίρα. Είναι η στιγμή που πρέπει να ανακαλύψουμε πάλι τον αγώνα, όχι με τις παλιές συνταγές της γραφειοκρατίας των ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΜΕ, αλλά με τον δυναμισμό του επαναστατικού συνδικαλισμού, των ριζοσπαστικών διεκδικήσεων εντός του ταξικού ανταγωνισμού. Και σήμερα, αν υπάρχει κάτι που μπορεί να προκαλέσει πραγματικό πονοκέφαλο στα αφεντικά και το Κράτος, είναι η διεκδίκηση για μια γενναία άυξηση μισθών.
Δεν πρόκειται ούτε για παρακάλι, ούτε για καμια αυταπάτη οτι θα ζήσουμε καλύτερα με μερικά ευρώ παραπάνω. Ο καπιταλισμός και οι αδικίες του δεν εξαλείφονται με αυτό. Πρόκειται για μια διεκδίκηση που πέραν του οτι είναι ρεαλιστική -εφόσον ο κόσμος δεν τα βγάζει πέρα- αποτελεί πλήγμα στους σχεδιασμούς των αφεντικών σε αυτή την συγκυρία, βάζει σημαντικό εμπόδιο στην κερδοφορία τους και προκαλεί πρόβλημα στην επιθετικότητά τους.
Κι όσο για την γνωστή απάντηση που θα δωθεί, οτι δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί μια τέτοια διεκδίκηση, ένα έχουμε να τους πούμε:Τα ίδια θα λέγαν και σε όσους κατέκτησαν το 8ωρο, τις ΣΣΕ, την Κυριακή αργία κλπ. Τα σταυρωμένα χέρια ποτέ δε κέρδισαν τίποτε. Πρέπει να βγούμε ξανά στους δρόμους, να στριμώξουμε πάλι τους εργοδότες για τα καθημερινά προβλήματα της δουλειάς, να απεργήσουμε, να βρούμε μια σχισμή στον κύκλο που μας επέβαλαν και να πάρουμε μια ανάσα ελπίδας.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
27 ΝΟΕΜΒΡΗ 2014 απεργιακή συγκέντρωση 10.30 στο Εργ.Κέντρο
Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ιωαννίνων
eseioanninon.squat.gr