Παθαίνουμε θερμοπληξία διαφημίζοντας κλιματιστικά, αναφέρουν σε ανακοίνωση τους διανομείς από την Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ενωση (ΕΣΕ) Ιωαννίνων. Ακολουθεί ολόκληρο το κειμενο της ΕΣΕ Ιωαννίνων: Δεν πρόκειται για ειρωνεία αλλά για τις καθημερινές συνθήκες εργασίας σε εταιρίες εντυποδιανομής στα Γιάννενα αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Τα αφεντικά των εταιριών αυτών όπως και σε κάθε χώρο εργασίας προσπαθούν να αποκομίσουν όσο περισσότερο κέρδος γίνεται από την εργασία μας. Αυτό το πετυχαίνουν κάνοντας τους εργαζόμενους όσο το δυνατόν πιο φθηνούς και παραγωγικούς γίνεται.
Τα μεροκάματα στις δουλειές αυτές κινούνται από 2 έως και 3 ευρώ την ώρα ενώ οι διανομείς περπατάν από 6 έως και 8 ώρες κάτω από μεγάλες θερμοκρασίες χωρίς να τους παρέχονται τα βασικά όπως διαλείμματα και νερό. Στις εκτός έδρας διανομές, οι ώρες που χρειάζονται για τις μετακινήσεις δεν θεωρούνται εργασία, με αποτέλεσμα τα ωράρια να φτάνουν τα 10ωρα και 12ωρα. Ως επί το πλείστον οι εργαζόμενοι στις εταιρίες αυτές είναι ανασφάλιστοι ενώ αν είναι ασφαλισμένοι, οι συμβάσεις θα είναι μονοήμερες έτσι ώστε να μην δικαιούνται ούτε άδειες ούτε δώρα. Επίσης πολύ συχνό φαινόμενο είναι να ασφαλίζονται οι μισές ώρες της εργασίας τους ενώ οι άλλες να είναι μαύρα. Αν κάποιος εργαζόμενος ρωτήσει το αφεντικό του πότε δουλεύει , η απάντηση η οποία θα πάρει είναι «θα σου πω εγώ». Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν να εναλλάσσουν τους εργαζόμενους σε κάθε διανομή με σκοπό να έχουν ένα αναλώσιμο εργατικό δυναμικό το οποίο δεν έχει το χρόνο να διεκδικήσει.Η αγαπημένη φράση τον αφεντικών μικρών και μεγάλων είναι «γίνε πιο παραγωγικός». «Παραγωγικός» σημαίνει να περπατάς ασταμάτητα κάτω από 50 βαθμούς, φορτωμένος με ένα σωρό φυλλάδια και να μην παραπονιέσαι όταν είσαι κουρασμένος. Από την άλλη θα ελέγχεσαι κάθε στιγμή από κάποιον επόπτη ή έναν μεγάλο αδερφό, ώστε να μην σου περάσει από το μυαλό να κουραστείς και να αράξεις για κάνα 5λεπτο. Μετά από όλα αυτά δεν είναι να απορεί κανείς αν κάποιος εντυποδιανομέας πάθει ηλίαση, θερμοπληξία ή λιποθυμήσει. Προφανώς τα αφεντικά έχουν βρει τις κυβερνήσεις και το κράτος το οποίο θέλουν, τα οποία τους παρέχουν τα κατάλληλα παραθυράκια στη νομοθεσία έτσι ώστε να φαίνονται ότι την τηρούν. Για να υψωθεί τοίχος ενάντια στην βαρβαρότητα των αφεντικών και στην εργασιακή συνθήκη που μας επιβάλλουν, οι εργαζόμενοι πρέπει να δημιουργήσουν πυρήνες αντίστασης και διεκδίκησης σε κάθε χώρο εργασίας. Οι συνθήκες εργασίας και οι εργατικές νομοθεσίες δεν πρόκειται να αλλάξουν ούτε από μόνες τους ούτε από δεξιές ή αριστερές κυβερνήσεις αλλά μόνο με τους αγώνες των καταπιεζόμενων. ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΜΕ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΑΦΟΡΩΝ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑΣΙΜΕΣ, ΥΠΟΧΡEΩΤΙΚΑ ΔΙΑΛΛΕΙΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΟΧΗ ΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΧΥΜΩΝ, ΤΑ ΕΝΣΗΜΑ ΝΑ ΠΙΑΝΟΝΤΑΙ ΩΣ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ, ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΟΠΤΙΑΣ ΤΗΝ ΩΡΑ
Για τους Ρομπέν, την αυτοδιαχείριση και την αλληλεγγύη σε μία συνολική ενημέρωση για τον εγχείρημα η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Ημαθίας αναφέρει επακριβώς τα ακόλουθα:Βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να καταθέσουμε ένα κείμενο σχετικά με την εξέλιξη του αγώνα του εργοστασίου των Ρομπέν ή των πρώην εργαζόμενων στο εργοστάσιο Παπαδόπουλου–Παγούρα στην Πατρίδα Ημαθίας. Να πούμε πως συμμετέχουμε στην αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους από την πρώτη στιγμή και όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα ενεργήσαμε πάντα με στόχο την ικανοποίηση των μερικότερων αλλά και του συνολικού αρχικού τους στόχου, δηλαδή την αυτοδιαχείριση του εργοστασίου. Ο στόχος αυτός ήταν σαφώς διατυπωμένος και στην συγκρότηση της πρωτουβουλίας αλληλεγγύης, για την οποία υπήρχε και ξεκάθαρη τοποθέτηση πως σε κάθε περίπτωση που οι εργαζόμενοι αποφάσιζαν την αλλαγή του προσανατολισμού τους, η πρωτοβουλία θα αυτοδιαλυόταν. Δύο επιμέρους άξονες πάνω στους οποίους συστάθηκε η πρωτοβουλία ήταν η ξεκάθαρη τοποθέτηση της απέναντι σε εθνικιστικές και φασιστικές αντιλήψεις και ο αμεσοδημοκρατικός της χαρακτήρας.
Από την αρχή της προσπάθειας των εργαζομένων του πρώην εργοστασίου Παπαδόπουλου–Παγούρα φάνηκαν μέσα στις γραμμές τους δύο τάσεις. Η μία βρισκόταν στη λογική της αυτοδιαχείρισης όπως την θέτει η ΒΙΟΜΕ και η άλλη στη λογική της συνδιαχείρισης του εργοστασίου με ένα από τα δύο πρώην αφεντικά, τον Παπαδόπουλο. Από όσο καταλαβαίνουμε και οι δύο λογικές υποστηριζόταν η κάθε μία από δύο εργαζόμενους. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι φαινόταν πως αμφιταλαντεύονται μεταξύ των δύο λογικών, ανάλογα με τις εξελίξεις, τις εσωτερικές διαμάχες και πιθανά με τις πιέσεις που δέχονταν στην καθημερινή τους ζωή. Διαπιστώσαμε επίσης πως οι εργαζόμενοι με το σχήμα της συνδιαχείρισης με το αφεντικό συζητούσαν μαζί του τις εξελίξεις στο εργοστάσιο. Το γεγονός αυτό δεν το φανταστήκαμε αλλά μας το πληροφορούσαν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι του εργοστασίου. Στο σχήμα της συνδιαχείρισης υπήρχε επίσης κάποια εργαζόμενη που σε αναρτήσεις της στην προσωπική της σελίδα και σε μπλογκ είχε διατυπώσει ξεκάθαρες εθνικιστικές φασιστικές θέσεις και συμπάθεια προς τους εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής Αυγής. Ως αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες σε εκείνη την πρώτη ουσιαστικά κρίση του εγχειρήματος ζητήσαμε και νομίζουμε πως πήραμε σαφείς θέσεις από την πλευρά των εργαζομένων πως δεν θέλουν τη συνδιαχείριση με τον πρώην αφεντικό και πως παραμένουν κάθετα ενάντια στον φασισμό. Όπως είναι λογικό οι εργαζόμενοι και η αλληλεγγύη βάδισαν από κοινού τον δρόμο, που είχαν αποφασίσει οι πρώτοι με αρκετές αντιφάσεις αλλά και προστριβές σε μια σειρά ζητήματα, που δημιουργούνταν άλλες φορές από τους πρώτους και άλλες φορές από τους αλληλέγγυους. Καθόλη τη διάρκεια της προσπάθειας οι εργαζόμενοι εντάσσονταν σε επιμέρους ομαδοποιήσεις και αλληλοκατηγορούνταν στους διαδρόμους για ρουφιανιά, κλοπές, εγωϊσμούς, κλπ. Η θέση μας απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα ήταν ξεκάθαρη πως όλα έπρεπε να συζητιούνται στη συνέλευση τους και αν αυτή έκρινε να ενημέρωνε τους αλληλέγγυους για οποιοδήποτε ζήτημα ερχόταν σε αντιπαράθεση με τους βασικούς άξονες της αλληλεγγύης: το στόχο της αυτοδιαχείρισης, την αντιφασιστική τοποθέτηση τους, την άμεση δημοκρατία. Ποτέ δεν ζητήθηκε – από τη μεριά μας τουλάχιστον – να συμπλεύσουν σε οποιαδήποτε λογική ταίριαζε στις πεποιθήσεις μας για τους αγώνες που δίναμε. Αντίθετα επιμέναμε από την αρχή πως οι εργαζόμενοι έπρεπε οι ίδιοι να σχεδιάζουν, να αποφασίζουν και να ελέγχουν τις αποφάσεις τους με γνώμονα τις δικές τους πεποιθήσεις αλλά και τα βήματα που αυτοί θα σχεδίαζαν προκειμένου να μπουν στην παραγωγή. Γι’ αυτό κι εξάλλου εμείς δεν επιμείναμε σε ανόητες και άγονες αντιπαραθέσεις για το αν και μέχρι που θα συζητήσουν με φορείς της καθημερινής κυριαρχίας – δημοτικές παρατάξεις, δημάρχους, κόμματα, βουλευτές, την εκκλησία ή ό,τι άλλο αποφάσιζαν. Το μόνο που διαρκώς ζητούσαμε ήταν ο σεβασμός των αξόνων της αλληλεγγύης και φυσικά η δημόσια τοποθέτηση και η ενημέρωση της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης και της κοινωνίας για όλα όσα αποφάσιζαν και σχεδίαζαν. Μία από τις αρχικές αδυναμίες του εγχειρήματος που έπρεπε να λυθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα ήταν ακριβώς η ενδυνάμωση της λειτουργίας της συνέλευσης των εργαζομένων, που θα τους επέτρεπε να ξεπεράσουν και τα ζητήματα προχειρότητας, κουτσομπολιών, αλληλοκατηγοριών κλπ και να συγκεντρωθούν στον κοινό τους στόχο. Επανειλημμένα κάποιοι εργαζόμενοι επεσήμαναν το γεγονός της αδυναμίας τους να κάνουν συνέλευση, ακόμα και την καθημερινή συζήτηση που μας έχει συνηθίσει το κοντινό παράδειγμα της ΒΙΟΜΕ για το σχεδιασμό και την υλοποίηση των αποφάσεων τους. Το γεγονός αυτό φαινόταν και σε αρκετές από τις κοινές συνελεύσεις εργαζομένων–αλληλέγγυων όπου ερχόταν με διαφορετικές τοποθετήσεις σε σοβαρά για αυτούς ζητήματα. Είναι αυτονόητο σε όλους και όλες όσες συμμετέχουν στα οριζόντια κινήματα μας πως η αποδυνάμωση και η αδιαφορία για τη συνέλευση οδηγεί σε ενίσχυση εσωτερικών ηγεμονισμών, φατριακών αντιπαραθέσεων, αποπροσανατολισμό, μιζέρια και τελικά στο τέλμα. Μία άλλη αδυναμία των πρώην εργαζομένων Παπαδόπουλου – Παγούρα ήταν και η ελλιπής αν όχι παντελής απουσία τους από εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες που γινόταν στην περιοχή, μολονότι αρκετοί από τους θεσμούς των “από κάτω”, (σωματεία βάσης, στέκια, πρόσφυγες κλπ) βρέθηκαν από την αρχή στο πλευρό τους. Εδώ να πούμε πως αρκετά καλά έχτισαν μια σχέση άμεσης εμπιστοσύνης με τη ΒΙΟΜΕ αλλά και με στιγμές του κινήματος των Σκουριών. Θετική ήταν και η στάση τους στην απεργιακή συγκέντρωση του Μαΐου. Πάντως από τη δική μας εμπειρία η επανειλημμένη πρόσκληση να τοποθετηθούν δίπλα στους αγώνες εργαζομένων και προσφύγων έβρισκε την πόρτα τους κλειστή. Και σίγουρα αυτό τον πρώτο καιρό θα μπορούσε να αιτιολογηθεί από την έλλειψη οργάνωσης, προσανατολισμού, στόχευσης κλπ αλλά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από ένα σημείο κι ύστερα όταν σιγά σιγά το εγχείρημα δείχνει να ιεραρχεί τις προτεραιότητες του. Κι εδώ ερχόμαστε στο κοντινό παρελθόν και το σήμερα.Αρχές Μαΐου η εργαζόμενη που μιλούσε με το αφεντικό αποχωρεί από το εγχείρημα χωρίς ποτέ να εξηγήσει τους λόγους, κάτι που έκανε δυο μήνες μετά με την πρόσφατη παρέμβαση της στη λίστα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της πρωτοβουλίας, χρησιμοποιώντας χωρίς απόφαση της συνέλευσης τους το μέηλ των Ρομπέν. Λίγο καιρό μετά κι ένας εργαζόμενος ακόμα διώχνεται από τη συνέλευση τους με την κατηγορία της συμπόρευσης του με το πρώην αφεντικό. Μετά από αυτή την περίπτωση ένας ακόμα εργαζόμενος αποχωρεί για αδιευκρίνιστους σε εμάς λόγους. Από τις αρχές περίπου του Ιούνη κι μετά, μπροστά και στο σχεδιασμό του καραβανιού αλληλεγγύης στην Αθήνα με ΒΙΟΜΕ–ΡΟΜΠΕΝ, οι εργαζόμενοι του πρώην εργοστασίου Παπαδόπουλος–Παγούρας σταδιακά παύουν τις συνελεύσεις τους με την αλληλεγγύη. Έτσι για ένα τόσο σημαντικό γεγονός που θα πίεζε την κυβέρνηση να πάρει θέσει απέναντι στα αιτήματα των ανακτημένων επιχειρήσεων οι πρώην εργαζόμενοι του Παπαδόπουλου–Παγούρα αδιαφορούν. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αυτό το διάστημα οι ίδιοι κάνανε συνέλευση. Αν πιστέψουμε τα λόγια τους, μάλλον δεν κάναν. Κι εκεί που οι λίγοι εναπομείναντες εργαζόμενοι φαίνεται να συνεχίζουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν το εγχείρημα, πληροφορούμαστε πως υπάρχει μία υπόγεια συζήτηση με συμβούλους επιχειρήσεων, βουλευτές, τοπικούς παράγοντες που θριαμβολογούν με το παράδειγμα της ΕΝ.ΚΛΩ για:τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος, από αδιευκρίνιστες πηγές,την αλλαγή της σχέσης με την κοινωνία και τους αλληλέγγυους και την προσπάθεια των Ρομπέν να προσεγγίσουν μητροπολίτες, βουλευτές, ευρωβουλευτές κλπ για την ενίσχυση της δημόσιας εικόνας τους,την αλλαγή της παραγωγής από επεξεργασία ξύλου σε κατασκευή ξύλινων μικροαντικειμένων. Η συζήτηση αυτή επιβεβαιώνεται κι από έναν από τους εργαζόμενους του εργοστασίου που πλέον κατηγορείται για οικονομικές ατασθαλίες. Σε επανειλημμένες προσπάθειες μας να επικοινωνήσουμε για να συζητήσουμε με τους εργαζόμενους, αλλά και να απαντήσουμε τα ερωτηματικά μας, οι απαντήσεις τους είναι αντιφατικές και διφορούμενες και δείχνουν ξεκάθαρα, κατά τη γνώμη μας, την αλλαγή της στάσης τους απέναντι μας.Ως αλληλέγγυοι–ες και επιμένοντας στην αρχική μας στάση, δεν είμαστε αυτοί που θα υποδείξουν στους πρώην εργαζόμενους τους Παπαδόπουλου-Παγούρα το πώς θα χαράξουν τον αγώνα τους. Θεωρούμε όμως αυτονόητο πως έπρεπε οι αλληλέγγυοι και η κοινωνία στο σύνολο της να ενημερωθεί από τους ίδιους τους Ρομπέν για όλες τις συζητήσεις τους, την αλλαγή της στόχευσης τους, τις επιμέρους αποφάσεις τους. Η ειλικρίνεια τους θα μας ήταν αρκετή για να επανακαθορίσουμε την στάση μας απέναντι τους. Αντί για αυτό, συνεχίζεται ένα παιχνίδι μεταξύ τους αλληλοκατηγοριών που κορυφώνεται με το μέηλ που έστειλε ένας από τους δύο εργαζόμενους που φιλοδοξούν να συνδιαχειριστούν την επιχείρηση με το πρώην αφεντικό. Το μέηλ αυτό καταγγέλλει δύο εργαζόμενους για οικονομικές ατασθαλίες και επιβραβεύει έμμεσα το ρόλο της δεύτερης εργαζόμενης που ζητούσε συνδιαχείριση με τον Παπαδόπουλο. Σε επικοινωνία που είχαμε με τους εργαζόμενους καταλάβαμε τα εξής:το μέηλ δεν στάλθηκε με απόφαση της συνέλευσης, στάλθηκε από συγκεκριμένο άτομο που συνεχίζει να είναι στη συνέλευση και έχει κατηγορηθεί παλιότερα για κλοπή χρημάτων,πως έχει επανέλθει στο σχήμα η συζήτηση της συνδιαχείρισης με το αφεντικό,πως υπάρχει συζήτηση για την υλοποίηση ενός σχεδιασμού τύπου ΕΝ.ΚΛΩ. Κι εδώ όλες οι αδυναμίες του εγχειρήματος επανέρχονται σε ένα επίπεδο που αμφισβητεί συνολικά την αρχική αμοιβαία δέσμευση εργαζομένων – αλληλέγγυων στο δρόμο της αυτοδιαχείρισης και του αγώνα. Θεωρήσαμε πριν προβούμε σε οποιαδήποτε τελική αποτίμηση του εγχειρήματος να παραθέσουμε μία σειρά γεγονότα όπως εμείς τα βιώσαμε όλο αυτό το διάστημα. Από τα γεγονότα μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε πως ουσιαστικά οι Ρομπέν, ως παράδειγμα ανακτημένης επιχείρησης στο δρόμο του αγώνα για την αυτοδιαχείριση, δεν υπάρχει. Κάτι άλλο έχει αναδυθεί στη θέση του. Αλλά πιστεύουμε επίσης πως τον τελικό λόγο σε αυτό τον έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του εργοστασίου που έχουν όλο το δικαίωμα να αποφασίζουν για τις ζωές τους. Ως άνθρωποι που βλέπουν στην αυτοοργάνωση των εργατικών και κοινωνικών αγώνων και στην αυτοδιαχείριση το δρόμο της συνολικής απελευθέρωσης μας από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, θα θέλαμε μία ξεκάθαρη τοποθέτηση των εργαζομένων του πρώην εργοστασίου των Παπαδόπουλου–Παγούρα σε σχέση με τις υπόνοιες που υπάρχουν γύρω από τη στάση τους. Ως εργαζόμενοι κι εργαζόμενες, ως άνεργοι–ες, ως καταπιεσμένοι και καταπιεσμένες αντιλαμβανόμαστε πως κάθε αγώνας που εμπεριέχει μέσα του το ζήτημα της επιβίωσης, ξεκινά από μία θέση άμυνας. Θα σεβαστούμε κάθε θέση τους αρκεί αυτή να είναι ξεκάθαρη απέναντι μας, απέναντι στο κίνημα της αλληλεγγύης και ολόκληρη την κοινωνία των “από κάτω”. Ας σεβαστούν όμως και οι ίδιοι πως έχουμε όλο το δικαίωμα να γνωρίζουμε το τι θέλουν να κάνουν, και πως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παίζουν παιχνίδια με την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και τις ιδέες ενός κινήματος που έρχεται μέσα από την ιστορία και κατά τη γνώμη μας ξαναγράφει δειλά δειλά νέες σελίδες σε αυτή.
Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία από τις 1-4 Σεπτέμβρη το πρώτο αναρχοσυνδικαλιστικό ελεύθερο camping που διοργάνωσε η ΕΣΕ Ιωαννίνων .Οι 4 ημέρες στη παραλία του Σταυρολιμένα, ανάμεσα στην Πέρδικα Θεσπρωτίας και την Πάργα, ήταν μια ευκαιρία όχι μόνο να ξελαμπικάρησμα από την σύγχρονη εντατικοποίηση, αλλά και να γνωριμίας και συζήτησης και ραδιουργίας εναντία σε ένα σύστημα που μας κατατρώει. Δείτε σχετικά στην σελίδα της ΕΣΕ ΙΩΑΝΝIΝΩΝ.
Επιστολή κατά της διοίκησης του Εθνικού Θεάτρου απέστειλε το Σωματείο Εργαζομένων. Οπως καταγγέλλεται στην επιστολή:Η Διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου επιθυμεί και προσπαθεί με κάθε τρόπο, ακόμη και αθέμιτο, την υπογραφή νέων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου με διαφορετική διάρκεια για καθέναν από τους εργαζομένους (ενδεικτικά 90, μέρες 80 μέρες, ή και 50 μέρες), τη στιγμή που είναι γνωστό ότι για τη διεκπεραίωση του προγράμματος της επικείμενης χειμερινής περιόδου απαιτείται η υπογραφή συμβάσεων εργασίας ετήσιας διάρκειας ή τουλάχιστον σεζόν. Παρά τις διαμαρτυρίες και τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, η Διοίκηση ασκεί πρωτοφανή πίεση στους συμβασιούχους εργαζομένους του Εθνικού Θεάτρου, διαδίδοντας ότι δεν θα καταβληθούν οι μισθοί για την παρασχεθείσα εργασία του Αυγούστου 2016, και στη συνέχεια θα απολυθούν, αν δεν υπογραφούν οι προτεινόμενες συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου.Οι εργαζόμενοι ζητούν: διαφάνεια στις οικονομικές και διοικητικές αποφάσεις, αξιόπιστο προγραμματισμό εργασιών, σεβασμό και όχι ταπεινωτικές συμπεριφορές στους εργαζόμενους που βρίσκονται σε επισφαλή σχέση εργασίας. Ολόκληρη η είδηση για την επιστολή ΕΔΩ.
Συγκέντρωση έξω απο τα δικαστήρια της Χαλκίδας με αφορμή τον πλειστηριασμό του πτηνοσφαγείου στην Τανάγρα πραγματοποίησαν την Δευτέρα 29 Αυγούστου οι εργαζόμενοι στις συνεργαζόμενες πτηνοτροφικές επιχειρήσεις συμφερόντων «Ζούρα».Με αυτόν το τρόπο εργαζόμενοι και επιχειρησιακό τους σωματείο διαμαρτυρήθηκαν για τις μεθοδεύσεις με τις οποίες βγαίνουν σε πλειστηριασμό εγκαταστάσεις της πρώην επιχείρησης «Αφοί Λειβαδίτη» στην Τανάγρα, εγκαταστάσεις που λειτουργεί ο «Ζούρας» τα τελευταία τέσσερα χρόνια.Ταυτόχρονα δεν σταματούν να διεκδικούν τα δίκαια αιτήματά τους, που αφορούν την καταβολή των δεδουλευμένων τους, τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας ανεξάρτητα από τον εργοδότη που θα αναλάβει τη λειτουργία των εγκαταστάσεων, αλλά και την επιστροφή των μελών του σωματείου σε θέσεις εργασίας κοντά στις θέσεις στις οποίες εργάζονταν πριν η εργοδοσία ανακοινώσει τις μεταθέσεις τους στην Κρήτη και στο Μαντούδι.
Έχασε την μάχη με την ζωή μετά από δύο μήνες νοσηλείας η 45χρονη, εργαζόμενη στον δήμο Ηρακλείου, η οποία είχε παρασυρθεί από απορριμματοφόρο, ενώ βρισκόταν σε συνεργείο αποκομιδής απορριμμάτων. Υπενθυμίζουμε ότι το εργατικό ατύχημα είχε σημειωθεί στις 20 Ιουνίου και από τότε μέχρι σήμερα που τελικά υπέκυψε στα τραύματα της η 45χρονη -μητέρα τεσσάρων παιδιών- νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Βενιζέλειου Νοσοκομείου.
24ωρη απεργία την Πέμπτη 1η Σεπτέμβρη και συγκέντρωση έξω από το κατάστημα της επιχείρησης στην οδό Καρόλου Ντήλ στη Θεσσαλονίκη πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι της αλυσίδας σούπερ μάρκετ «Καρυπίδης» (πρώην «Αρβανιτίδη») οι οποίοι εδώ και μήνες παλεύουν για την καταβολή των δεδουλευμένων και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Σημειωτέον,η διοίκηση της επιχείρησης οφείλει στους εργαζόμενους δεδουλευμένα 7 – 8 μηνών, καθώς και τα επιδόματα Πάσχα και καλοκαιριού.Ετσι οι εργαζόμενοι από το Μάη βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας και εδώ και μήνες, με πολύμορφες δράσεις παλεύουν ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Στάση εργασίας πραγματοποίησαν την Τετάρτη 31/8 οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Οι εργαζόμενοι στο νοσηλευτικό ίδρυμα διαμαρτύρονται για τις ατομικές συμβάσεις και απαιτούν να πληρωθούν τώρα όλα τα δεδουλευμένα.Διεκδικούν επίσης,σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους,καθώς και μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των κλάδων,αλλά και άμεση χρηματοδότηση του νοσοκομείου από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Παρέμβαση από την ΕΣΕ Ιωαννίνων πραγματοποιήθηκε σε εργαζόμενους σερβιτόρους και ντελιβεράδες, της οδού Καλάρη και Αβέρωφ. Μοιράστηκε το φυλλάδιο δρόμου ¨ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ¨ που αυτή την φορά αναφέρεται στα επιδόματα αδείας και τα σχετικά δικαιώματα. Ολόκληρο το έντυπο που μοιράστηκε ΕΔΩ.
Παρεμβάσεις ενάντια στην “ΛΕΥΚΗ” Νύχτας στην Σπάρτη, που γίνεται για 2η συνεχή χρονιά με την αγαστή συνεργασία του τοπικού εμπορικού συλλόγου κ του “αριστερού/κομμουνιστή” δημάρχου,πραγματοποίησε η Αυτοοργανωμένη Συλλογικότητα Νισάφι.
Σε έκτακτη Γενική Συνέλευση με Στάση Εργασίας καλεί η ΠΑ.Σ.Ε. WIND την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016, 3:00μμ στο εστιατόριο της Λ. Αθηνών. Τα θέματα που θα συζητηθούν ειναι:η διεκδίκηση της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης,οι απολύσεις- εντατικοποίηση- εργολαβίες και τα νέα μέτρα στα εργασιακά.
Κάτω τα χέρια από τους άνεργους και τα δικαιώματα τους, αναφέρει σε ανακοίνωση της η συλλογικότητα Ενεργοί-Ανεργοι και προσθέτει: Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι μετατρέπει πιλοτικά το επίδομα ανεργίας σε «επίδομα εργασίας». Πιο συγκεκριμένα ανακοίνωσε ότι πλέον αντί για επίδομα ανεργίας, θα δίνεται το αντίστοιχο ποσό ως επιδότηση στην επιχείρηση για να προσλάβει τον/ην κάθε άνεργο/η. Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν επιδοτούν τους ανέργους αλλά δε διστάζουν να δώσουν τα λεφτά που προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων απευθείας στις επιχειρήσεις ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την κατάργηση του επιδόματος ανεργίας! Μάλιστα, η αναπληρώτρια υπουργός Ράνια Αντωνοπούλου δήλωσε ότι μια επιχείρηση θα υποχρεώνεται να κρατήσει τον προσλαμβανόμενο άνεργο μετά το τέλος της 12μηνης επιδοτούμενης απασχόλησης μόνο για… 3 μήνες! Έτσι θα έχουμε πλέον και τους «επιδοτούμενους ανέργους» μαζί με όλες τις υπόλοιπες μορφές ελαστικής εργασίας και ημιαπασχόλησης/ημιανεργίας. Κι όλα αυτά για να καταπολεμηθεί- υποτίθεται- η ανεργία και να ενισχυθούν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Η ανακοίνωση καταλήγει: Ως Ενεργοί Άνεργοι θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στον αγώνα για την οργάνωση και την αντίσταση των ανέργων, τον αγώνα για δουλειά και δικαιώματα. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί με όλους τους φορείς, τα σωματεία, τα συνδικάτα, τις επιτροπές γειτονιών, τις λαϊκές συνελεύσεις καθώς και όλες τις συλλογικότητες ανέργων, εργαζομένων και νεολαίας για την άμεση ανακούφιση των ανέργων, για ζωή με αξιοπρέπεια!
Τέλος μία είδηση από τον διεθνή χώρο. Την Δευτέρα 20 Ιουνίου μια απεργία ξέσπασε στο «Κροβάρζιγια», το δημοφιλές ρεστοράν της Βαρσοβίας που σερβίρει μπέργκερ για βέγκαν άτομα. Η απεργία ήταν το τελικό στάδιο της διαμάχης ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες που διήρκεσε ορισμένους από τους τελευταίους μήνες. Η διαμάχη προκλήθηκε από τις αλλαγές που πρόσφατα εισήγαγε η εταιρεία, μαζί με το πρόγραμμα ανάπτυξής της.Περισσότερες πληροφορίες στα Αγγλικά μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.