Την Πέμπτη 1η Νοέμβρη διοργανώθηκε μια διακλαδική απεργία από τα κάτω. Πρωτοβάθμια σωματεία βάσης από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με τη στήριξη εργατικών συλλογικοτήτων από όλη την Ελλάδα διοργάνωσαν μια απεργία όπως θα έπρεπε να είναι. Με αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις των ίδιων των εργαζομένων, με εργατικές περιφρουρήσεις της απεργίας και με επιθετικά εργατικά αιτήματα που βάζουν μπροστά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης για αυξήσεις στους μισθούς,λιγότερες ώρες δουλειάς και συλλογικές συμβάσεις εργασίας για όλους και όλες! Μπορεί τα σωματεία αυτά να ήταν λίγα αλλά ήταν το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουμε σε κάθε χώρο δουλειάς και κάθε κλάδο αν θέλουμε κάποια στιγμή να έχουμε ένα εργατικό κίνημα που να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει της επιθέσεις της εργοδοσίας νικηφόρα.
Το αντίθετο παράδειγμα ακολουθούν οι απεργίες της ΑΔΕΔΥ στις 14 Νοέμβρη και ακόμα χειρότερα της ΓΣΕΕ σε συμμαχία με τις οργανώσεις των αφεντικών στις 28/11. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν είναι απλά αποκομμένες από τα συμφέροντα και τις ανάγκες της εργατικής βάσης είναι ξεκάθαρα εχθρικές ως προς αυτά. Αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών μέσα στο εργατικό κίνημα. Οι ανοργάνωτες εθιμοτυπικές μονοήμερες απεργίες που καλούν από τα πάνω κάθε χρόνο δεν έχουν καμιά προοπτική κλιμάκωσης και εντάσσονται σε μια λογική κοινωνικής συνεργασίας με τους εργοδότες για το “καλό της χώρας” δηλαδή της αστικής τάξης. Δυστυχώς οι ταξικοί συσχετισμοί μέσα στο εργατικό κίνημα δεν επιτρέπουν την οργάνωση πραγματικών και από τα κάτω απεργιών ικανών να βάλουν μπροστά τα εργατικά συμφέροντα αυτή τη στιγμή. Όσοι εργαζόμενοι λοιπόν μπορούν είναι καλό να χρησιμοποιούν τη νομική κάλυψη των απεργιών της 14/11 ή ακόμα και του τσίρκου της κοινωνικής συμμαχίας ΓΣΕΕ-Εργοδοτών στις 28/11 για να διεκδικήσουν τα δίκαια αιτήματα τους στους κλάδους τους.
Χρειάζεται όμως να ανοίξει άμεσα η συζήτηση για μια οργάνωση μας ως εργάτες και εργάτριες σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά η οποία ακολουθώντας το παράδειγμα της διακλαδικής απεργίας της 1ης Νοέμβρη, έξω από και ενάντια σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα βάλει τις βάσεις για ένα εργατικό κίνημα πραγματικά αυτοοργανωμένο, ταξικό και μαχητικό που οργανωμένο σε μια ανεξάρτητη από κράτος,κεφάλαιο και μαφίες Επαναστατική Συνομοσπονδία Εργασίας θα είναι σε θέση να βάλει μπροστά και πάλι τα εργατικά συμφέροντα!
ΜΕ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ “ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ”
ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ
