Η εργαλειοποίηση της κρίσης με υγειονομικούς όρους από την κυβέρνηση δείχνει ότι πέρα από
την ηθελημένη της ανικανότητα να οχυρώσει το δημόσιο σύστημα υγείας, βρήκε πρόσφορο
έδαφος να επισπεύσει μέτρα κατασταλτικού χαρακτήρα, με ακόμη περισσότερο αστυνομικό
κράτος. Επιβάλει τον εγκλεισμό και τρομοκρατεί με υπέρογκα πρόστιμα μαζικά την κοινωνία,
ενώ εξωθεί στη φτώχεια και την ανεργία τη μεγάλη πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού.
Ταυτόχρονα, ταΐζει με εκατομμύρια τα συστημικά ΜΜΕ και τους «ημετέρους», πετώντας ένα
επιδοματικού τύπου ξεροκόμματο στους φτωχούς για να «το βουλώσουν». Νομοθετεί
αντιδραστικά ενάντια στην εργατική τάξη, με πτωχευτικούς κώδικες, εργατικά νομοσχέδια,
αστυνομία πανεπιστημίων, νομοσχέδια ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης, ενώ
τραμπουκίζει αντιφασίστ(ρι)ες, συλλαμβάνει εφήβους και κακοποιεί μέχρι και νήπια.
Συγκεκριμένα, μέσω των εξαγγελιών του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, είναι φανερό ότι ταυτόχρονα
με την πανδημία, οι κρατικοί μηχανισμοί κάνουν «υπερωρίες», βάζοντας στόχο ό,τι έχει
απομείνει από τα εργασιακά δικαιώματα, καθώς αυτά θεωρούνται πλέον «παρωχημένες
ρυθμίσεις του προηγούμενου αιώνα». Συνοπτικά, με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο που
επίκειται να ψηφιστεί μέσα στο Νοέμβρη, έρχεται κατάργηση του 8ώρου και θεσμοθέτηση
του 10ώρου, οι εργαζόμενες θα πρέπει να είναι περισσότερο «ευέλικτες» και θα γίνονται
περισσότερο «λάστιχο», αφού οι υπερωρίες δεν θα έχουν όριο και δε θα πληρώνονται αλλά θα
«συμψηφίζονται» με ρεπό ή μειωμένο ωράριο σε βάθος εξαμήνου. Ακόμη, το νομοσχέδιο
περιέχει την ουσιαστική κατάργηση της απεργίας στο δημόσιο και τις υπηρεσίες κοινής
ωφέλειας (συγκοινωνίες, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια), αφού το προσωπικό ασφαλείας θα
πρέπει να είναι το 40%, έτσι ώστε να μη διακόπτεται η παραγωγή και προωθεί την
ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης αφού τόσο η απεργιακή
συγκέντρωση έξω από το χώρο δουλειάς όσο και η περιφρούρηση της θα αποτελούν ποινικό
αδίκημα και υπονόμευση των συλλογικών και συνδικαλιστικών διαδικασιών, εφόσον αυτές θα
πρέπει να γίνονται υποχρεωτικά και αποκλειστικά διαδικτυακά, με πλήρες φακέλωμα των
συμμετεχόντων στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕΜΗΣΟΕ).
Ταυτόχρονα, τα λεηλατημένα ασφαλιστικά ταμεία πλήττονται ακόμα περισσότερο, εν μέσω
πανδημίας, αφού το κράτος, με τις «απαλές» παραινέσεις των μεγαλοεργοδοτών, μειώνει το
ποσοστό των εισφορών των τελευταίων προς τα ασφαλιστικά ταμεία (των ποσών δηλαδή που
μέχρι στιγμής μεταφράζονται σε στήριξη της περίθαλψης, των επιδομάτων ανεργίας και των
συντάξεων).
Μέσω της επιδοματικής πολιτικής που ασκείται, επιχειρείται να φιμωθούν οι εργαζόμενες, ενώ
ταυτόχρονα επιβάλλονται περιοριστικά μέτρα κυκλοφορίας τύπου χούντας προκειμένου να
περνάνε νομοθετήματα και διατάξεις αφαιρώντας το δικαίωμα στη διαμαρτυρία. Όλα αυτά, σε
συνέχεια του προγράμματος «ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ», όπου το κράτος «κερνούσε» μέρος των μισθών
των εργαζομένων στα αφεντικά, μεταμορφώνοντας, σταδιακά τον μισθό σε επίδομα και
δίνοντας ελευθερία και άλλοθι στα τελευταία, να μην πληρώνουν την εργασία που αγοράζουν
και εκμεταλλεύονται.
Όσον αφορά σε κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται, λαμβάνει χώρα μία όλο και πιο
ακραία καταστολή με εφόδους σε δημόσιους χώρους, εκκενώσεις καταλήψεων και επιθέσεις σε
παιδιά (14χρονους μαθητ(ρι)ες και 5χρονα παιδάκια). Ωστόσο, κουνώντας το δάχτυλο στην
κοινωνική βάση, η κυβέρνηση σκορπάει δις για εξοπλισμούς, μπάτσους, εκατομμύρια σε
καναλάρχες και «μεγάλους περιπάτους», ενόσω καγχάζει ότι δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα» για
υγεία, παιδεία, ασφάλιση και μεταφορές.
Απέναντι στο κυβερνητικό δόγμα της ατομικής ευθύνης, προτάσσουμε συλλογική και
ταξική εγρήγορση.
Συσπειρωνόμαστε στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία βάσης και σε εργατικές
συλλογικότητες στην περιοχή μας, συγκροτούμε Ελευθεριακά σωματεία έξω και σε ρήξη με τον
καθεστωτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιας
επαναστατικής συνομοσπονδίας εργασίας.
ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΜΑΣΤΕ! ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΜΕ!
ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΗ ΜΑΣ ΟΡΓΗ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ!
ΝΑ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΕ ΑΓΩΝΑ!
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ –ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ!
