Σχετικά με τις εκδόσεις Ταξιδευτής και την προσπάθεια του ιδιοκτήτη – εκδότη Κώστα Παπαδόπουλου να βάλει φέσι 2.500 ευρώ σε μεταφραστή, ο Σύλλογος Μεταφραστών -Επιμελητών – Διορθωτών (ΣΜΕΔ) αναφέρει σε ανακοίνωση του: Ο Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών θα συνεχίσει να αγωνίζεται μέχρι να εξοφληθούν πλήρως τόσο οι εσωτερικοί όσο και οι εξωτερικοί εργαζόμενοι των εκδόσεων Ταξιδευτής. Ζητάμε παράλληλα τη στήριξη του αναγνωστικού κοινού για μια «πολιτιστική επανάσταση» που δεν θα επιτρέπει στα αφεντικά, μικρά και μεγάλα, αριστερά και δεξιά, να συμπεριφέρονται σαν νταβατζήδες εργαζόμενων ανθρώπων, σαν νονοί των γραμμάτων και των τεχνών. Πίσω από κάθε τυπωμένη σελίδα βρίσκονται άνθρωποι που δουλεύουν με μεράκι, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, για να μπορεί ο κάθε κ. Παπαδόπουλος να πορεύεται ως εκδότης. Ολόκληρο το κείμενο ΕΔΩ.
Εργοδοτικές δολοφονίες χωρίς τέλος, καθώς και την εβδομάδα που μας πέρασε, ήλθαν να προστεθούν ακόμα δύο, στη μεγάλη λίστα των εργοδοτικών δολοφονιών σε χώρους δουλειάς. Νεκρός 42χρονος άνδρας κατά την διάρκεια εργασιών που πραγματοποιούσε στο σιδηρουργείο του στην Πορταριά Χαλκιδικής. Σύμφωνα με πληροφορίες από καθεστωτικά την Τρίτη 18 Ιούλη και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η διαδικασία εκφόρτωσης με γερανό, το ανυψωτικό μηχάνημα απασφαλίστηκε, με συνέπεια ο 42χρονος να καταπλακωθεί από το σιδερένιο που μεταφερόταν και να τραυματιστεί θανάσιμα στο κεφάλι.
Εργατικό “ατύχημα”- για εμάς μία ακόμα απόπειρα εργοδοτικής δολοφονίας – με δύο εργαζόμενες στη βιομηχανία ΝΤΕΛ ΜΟΝΤΕ, σημειώθηκε στη Λάρισα. Το “ατύχημα” αποδίδεται στην εντατικοποίηση και τα λειψά μέτρα προστασίας της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων. ΣΧΕΤΙΚΑ.
Για τα εργατικά ”ατυχήματα”, το περιοδικό “ΒΙΔΑ” (τεύχος 24 -25 / Ιούλης 2017) αναφέρει εν’ κατακλείδι τα εξής: Η ζύμωση μεταξύ των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, η συναδελφική αλληλεγγύη και η συνολική πάλη για την πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης, μπορεί να βάλει φραγμό στην συνολική επίθεση του κεφαλαίου. Με ταξική συνείδηση και σκληρή δουλειά μέσα στο υποκείμενο που δέχεται την ταξική εκμετάλλευση θα επιτευχθεί η ενότητα και οργάνωση ως η μόνη λύση για την συντριβή της εκμετάλλευσης σε κάθε εργασιακό κάτεργο ξεχωριστά, αλλά και συνολικά του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος. Για να σταματήσει να χύνεται το αίμα της εργατικής τάξης για τα κέρδη των καπιταλιστών.
Σε ανακοίνωση σχετικά με το νομοσχέδιο για τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών ο ΣΜΕΔ σημειώνει τα ακόλουθα: 1) Θεωρούμε καταρχήν εύλογο να υπάρχουν στην καταβολή πνευματικών δικαιωμάτων εξαιρέσεις υπέρ των δημόσιων Πανεπιστημίων και των δημόσιων βιβλιοθηκών, υπό τον όρο ότι εξασφαλίζεται στην πράξη ο δημόσιος χαρακτήρας αμφότερων, πράγμα για το οποίο δεν κόπτονται (για να το θέσουμε διακριτικά) ούτε το κράτος ούτε οι ιδιωτικοί φορείς. Ελλείψει αυτής της προϋπόθεσης, οι «πύρινες» αντιπαραθέσεις περί εξαιρέσεων πανεπιστημίων και βιβλιοθηκών δεν είναι παρά σκιαμαχίες, όπως και αποδείχθηκε τελικά με την επίλυσή τους εντός ωρών. 2) Με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε, η κυβέρνηση ενσωματώνει την αντίστοιχη ευρωπαϊκή οδηγία που εμπορευματοποιεί πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα, δίνοντας τη δυνατότητα ίδρυσης κερδοσκοπικών εταιριών (σε αντίθεση με τις μη κερδοσκοπικές που υπήρχαν μέχρι τώρα – πλην ΑΕΠΙ), στις οποίες οι δημιουργοί θα αναθέτουν ως πελάτες τη διαχείριση των δικαιωμάτων τους. Η κατοχύρωση της πνευματικής ιδιοκτησίας μέσω της πλήρους εμπορευματοποίησής της είναι χαρακτηριστική της κυρίαρχης αντίληψης περί ιδιοκτησίας (πνευματικής και άλλης), στην οποία αντιτασσόμαστε σθεναρά. 3) Θεωρούμε τουλάχιστον περίεργο το γεγονός ότι στον ρόλο των «δημιουργών» εμφανίζονται σε περίοπτη θέση οι σύλλογοι των εκδοτών (ΣΕΒΑ, ΣΕΒΚ, ΕΝΕΛΒΙ και ΣΕΕΒΙ), οι οποίοι, τόσο σύμφωνα με τη νομοθεσία όσο και βάσει της κοινής λογικής, δεν είναι δημιουργοί αλλά επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονται τη δημιουργία άλλων, 4) Αν οι εκδότες είναι τόσο ευαίσθητοι στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων, θα μπορούσαν να αρχίσουν επιτέλους να συμμορφώνονται με το νόμο 2121/1993 και να αποδίδουν πραγματικά πνευματικά δικαιώματα στους μεταφραστές: δικαιώματα που δεν θα υπολογίζονται σε ιλιγγιώδη ποσοστά τύπου 0,000…% επί της λιανικής τιμής πώλησης των βιβλίων και επομένως δεν θα εξαντλούνται ανεξαιρέτως στην (αμφίβολη, ούτως ή άλλως) καταβολή μιας «ελάχιστης εγγυημένης αμοιβής» για τη δουλειά μας. 5) Ελπίζουμε σε μεγαλύτερη διαύγεια εκ μέρους του ΟΣΔΕΛ, π.χ. να κοινοποιήσει τι ποσοστό από τα έσοδά του πηγαίνει στους εκδότες και τι ποσοστό πηγαίνει σε συγγραφείς και μεταφραστές, ιδίως μετά τις απανωτές μειώσεις των δικαιωμάτων αναπαραγωγής για μεταφραστές, τα οποία έχουν φτάσει να ανέρχονται στο κωμικό ποσό των 50 ευρώ μεικτά ανά έτος. 6) Είμαστε, τέλος, κάθετα αντίθετοι σε κάθε απόπειρα ρύθμισης του καθεστώτος των πνευματικών δικαιωμάτων για μεταφραστές, όσο δεν θα περιλαμβάνονται στους πνευματικούς δημιουργούς οι συνάδελφοι της λεγόμενης «τεχνικής μετάφρασης» (που θεωρείται, ενάντια σε κάθε λογική, το αυτοματοποιημένο αποπαίδι της «κανονικής», «λογοτεχνικής μετάφρασης), των οποίων η πνευματική ιδιοκτησία καταληστεύεται προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σε εμπορικές μεταφραστικές μνήμες.
Απεργία ενάντια στις συνθήκες γαλέρας που αντιμετωπίζουν, την εντατικοποίηση, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τις περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα πραγματοποίησαν την Πέμπτη 20 Ιούλη οι εργαζόμενοι στον κλάδο του Επισιτισμού – Τουρισμού. Σχετικά με την κλαδική απεργία στον χώρο του επισιτισμού, το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του Επισιτισμού σε κάλεσμα του ανέφερε και τα εξής: Απαιτούμε: Πλήρη ασφάλιση με βαρέα / ανθυγιεινά: Ως εδώ με τα ελάχιστα, μισά ή και καθόλου ένσημα που κολλάνε τα αφεντικά, πολύ απλά γιατί έτσι τους συμφέρει, ενώ εμείς αντιμετωπίζουμε χρόνια προβλήματα υγείας λόγω του επαγγέλματος. Αν θέλουν κυβερνήσεις και αφεντικά να δουλεύουμε μαγείρισσες, λαντζέρηδες και σερβιτόρες μέχρι τα 70, να έρθουν αυτοί να δουλέψουν στα πόστα μας. Ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες εργασίας: Τα αφεντικά, για να αυξήσουν τα κέρδη τους μας πιέζουν να δουλέψουμε πιο γρήγορα, πιο εντατικά και μας ξεχειλώνουν τα ωράρια, σε συνθήκες ακραίων θερμοκρασιών, στρες και ορθοστασίας. Το αποτέλεσμα είναι η σωματική και ψυχική εξόντωση, οι λιποθυμίες και τα σακατέματα, μέχρι και οι θάνατοι εν ώρα δουλειάς. Απαιτούμε να δουλεύουμε σε χώρους που τηρούν τους κανόνες υγιεινής, σε συνθήκες και ρυθμούς ανθρώπινους, με την παροχή των κατάλληλων μέσων και ενδυμάτων που θα μας επιτρέπουν ένα ασφαλές μεροκάματο, ανάλογα με το πόστο μας. Δώρα, άδειες, επιδόματα με βάση τις πραγματικές ώρες που δουλεύουμε: Επειδή τα αφεντικά «ξεχνάνε» να μας τα καταβάλλουν ή μας δίνουν πολύ λιγότερα από τα κανονικά ή έστω και τα νόμιμα. Γιατί δεν μας κάνουν χάρη, αλλά είναι υποχρέωσή τους και για μας αυτά είναι κεκτημένα δικαιώματα, που τα έχουμε ανάγκη για να επιβιώνουμε με αξιοπρέπεια. Κλαδική σύμβαση με βάση τις ανάγκες μας, που να ισχύει και να μας καλύπτει: Τα αφεντικά δε δεσμεύονται νομοθετικά να τηρούν τη συλλογική σύμβαση του κλάδου κι έτσι έχουν ακόμα ένα όπλο στα χέρια τους. «Διαπραγματεύονται» ατομικά με τον καθένα μας, επιβάλλοντας μεροκάματα της ξεφτίλας. Για να μην αμειβόμαστε με ότι γουστάρει το αφεντικό για την τσέπη του, αλλά αξιοπρεπώς ώστε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας. Εμείς δουλεύουμε τα μαγαζιά τους και παράγουμε τον πλούτο τους, εμείς να προτάξουμε τα εργατικά μας συμφέροντα μπροστά. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ποτέ και τίποτα δε μας χαρίστηκε και ούτε και τώρα θα καταφέρουμε κάτι χωρίς αγώνα. Μην περιμένουμε τίποτα από κυβερνήσεις και αφεντικά, δεν υπάρχουν μεσσίες, σωτήρες και ειδικοί που θα ασχοληθούν με τα προβλήματά μας. Μόνο με σκληρό αγώνα και οργάνωση μπορούμε να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας. Στους χώρους δουλειάς μας πρέπει να εμπιστευόμαστε ο ένας την άλλη, να χτίζουμε σχέσεις, να υψώνουμε συλλογικά το ανάστημά μας απέναντι στα αφεντικά και να διεκδικούμε. Όλοι μαζί είμαστε πολλοί και πολλές. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και ενωνόμαστε για να αγωνιστούμε στο σωματείο βάσης των εργαζομένων του κλάδου.
Εν τω μεταξύ στο ξενοδοχείο «Zafolia» η διοίκηση του ξενοδοχείου με εντεταλμένο το διευθυντή της επιχείρησης έστησε απεργοσπαστικό μηχανισμό προκειμένου να σπάσει την απεργία. Στην Χαλκιδική, η εργοδοσία του ξενοδοχείου «Bellagio» απέλυσε το βράδυ της Τετάρτης 19 Ιούλη εργαζόμενη, επειδή δήλωσε πως θα απεργήσει στην κλαδική απεργία της 20ης Ιούλη, ενώ παρότρυνε να κάνουν το ίδιο και οι συνάδελφοί της ΣΧΕΤΙΚΑ. Παρέμβαση στο ξενοδοχείο «Bellagio»πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 20 Ιούλη από συναδέρφους της και το κλαδικό συνδικάτο, με αίτημα την ανάκληση της απόλυσης.
Κινητοποίηση την Τετάρτη 19 Ιούλη, πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών. Αίτημα τους η επαναπρόσληψη των 83 απολυμένων συναδέλφων τους.
Άδικες και καταχρηστικές έκρινε η αστική δικαιοσύνη τις απολύσεις 56 εργαζομένων από τα Λιπάσματα Καβάλας, ενώ εκκρεμούν οι δικαστικές αποφάσεις για άλλες δύο ομαδικές αγωγές απολυμένων συναδέλφων τους. Υπενθυμίζεται ότι η εργοδοσία έχει απολύσει 180 εργαζόμενους, χωρίς αποζημίωση και μηνύοντάς τους από πάνω, επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με μειώσεις που σταδιακά έφταναν στο 45%.
Συγκέντρωση και πορεία στις 19/7, πραγματοποίησε η Αυτόνομη Συνέλευση Ζωγράφου για την εργοδοτική δολοφονία της Ντανιέλας Πρελορέντζου. Στο κάλεσμα ανέφερε: Οι δύο αυτοί θάνατοι (σ.σ: της Ντανιέλας Πρελορέντζου και του ο Άγγελου Παντέλογλου) δεν είναι «τυχαία γεγονότα», ούτε «μεμονωμένα περιστατικά». Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που αποσκοπεί στο ολοκληρωτικό ξεζούμισμα της εργατικής τάξης, ακόμα και μέχρι τελικής πτώσεως αν χρειαστεί.
Σε Ανταπόκριση από την πορεία για το θάνατο της εργαζόμενης στο δήμο Ντανιέλας Πρελορέντζου στου Ζωγράφου Συλλογικότητες – Αυτοοργανωμένα εγχειρήματα. Συντρόφισσες/οι από τα Ανατολικά της Αθήνα αναφέρουν: Την Τετάρτη 19/7 πραγματοποιήθηκε πορεία στη γειτονιά του Ζωγράφου και των Ιλισίων για το θάνατο της εργαζόμενης στην καθαριότητα στο δήμο Ζωγράφου Ντανιέλας Πρελορέντζου. Υπενθυμίζεται ότι η εργαζόμενη εξέπνευσε από ανακοπή καρδιάς πριν ξεκινήσει την τρίτη βάρδια μέσα σε 36 ώρες, σε συνθήκες ακραίου καύσωνα και μετά την εντολή που δόθηκε στους εργαζομένους καθαριότητας ότι όποιος δεν υπακούσει να πάει για δουλειά, θα περάσει από πειθαρχικ. Η πορεία καλέστηκε από συλλογικότητες, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και συντρόφισσες /ους από τα Ανατολικά και πλαισιώθηκε από 300 περίπου άτομα. Κατά τη διάρκεια της πορείας μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και ακούστηκαν με παλμό πολλά συνθήματα όπως: “60 χρόνων – εργάτρια νεκρή για να ‘χει η δημαρχίνα την πόλη καθαρή”. Στη κορύφωσή της η πορεία έφτασε μπροστά από το κτίριο του δημαρχείου Ζωγράφου και πετάχτηκαν μπογιές σαν μια συμβολική κίνηση ενάντια στην αυθαιρεσία των αφεντικών και τις εργοδοτικές δολοφονίες.
Με απόλυτη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 19 Ιούλη, 24ωρη απεργία των εργαζομένων στο εργοτάξιο του «Αστέρα Βουλιαγμένης». Οι εργαζόμενοι παλεύουν για αυξήσεις στα μεροκάματα.
Για την πανελλαδική απεργία στον κλάδο του εμπορίου, Κυριακή 16 Ιούλη, η συλλογικότητα ΟΡΘΟΣΤΑΣΙΑ-εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του εμπορίου, σε ανταπόκριση ανέφερε μεταξύ άλλων: Η Κυριακή 16 Ιούλη, ημέρα προκηρυγμένης πανελλαδικής απεργίας στο εμπόριο, αποτελεί σταθμό στον ευρύτερο ταξικό αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας που δίνεται επίμονα εδώ και 4 χρόνια. Βασισμένοι στις δικές μας πλάτες, δείξαμε σε όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στο κέντρο της Αθήνας και ευρύτερα ότι η οργάνωση και η αντίσταση στους χώρους της δουλειάς είναι το μόνο εχέγγυο για την υπεράσπιση των συμφερόντων, της συλλογικής μας αξιοπρέπειας, της ζωής μας ευρύτερα. Ως εργατική συνάντηση στον χώρο του εμπορίου, είχαμε αναδείξει εγκαίρως την σημασία της Κυριακής 16 Ιούλη ως μια ημερομηνία όπου τα αφεντικά θα επιχειρήσουν να πάρουν την ρεβάνς απέναντι στις συλλογικές αντιστάσεις που ορθώνονται τα τελευταία χρόνια στον κλάδο του εμπορίου με αιχμή την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις μια βδομάδα πριν την προκηρυγμένη απεργία στις 16/7, υπήρξε ένα αριστοτεχνικό και ενορχηστρωμένο μπαράζ δημοσιευμάτων από συγκεκριμένα συγκροτήματα των ΜΜΕ που δεν περιοριζόντουσαν στη δήθεν πίεση προς την κυβέρνηση για την χωροθέτηση των «τουριστικών ζωνών» που προβλέπονται στο νόμο για τις 32 εργάσιμες Κυριακές αλλά συκοφαντούσαν τους αγώνες για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας που κατάφεραν το μπλοκάρισμά του νόμου στο κέντρο της Αθήνας. Όμως, ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας ούτε hobby ούτε εμμονή είναι. Είναι βαθιά ριζωμένος στις ανάγκες και τις συνειδήσεις των εργαζομένων στο εμπόριο και ευρύτερα γιατί υπηρετεί τα ίδια τα εργατικά συμφέροντα και την συλλογική αξιοπρέπεια της τάξης μας. Και ο αγώνας αυτός δεν θα μπορούσε να ανακοπεί από τέτοιες άθλιες μεθοδεύσεις όπως δεν ανακόπηκε στο παρελθόν από την αστυνομική τρομοκρατία ή τις απόπειρες πολιτικής/θεσμικής χειραγώγηση του. «Κανένας για ψώνια, κανένας για δουλειά, στις 16 Ιούλη τα μαγαζιά κλειστά»! Το πρωί της Κυριακής 16 Ιούλη μας βρήκε στον εμπορικό δρόμο της Ερμού, στο κέντρο της πρωτεύουσας, εκεί που εδώ και 4 χρόνια οι απεργιακές περιφρουρήσεις και οι μαζικές/μαχητικές κινητοποιήσεις του «Συντονιστικού Δράσης» έχουν παράγει μια σειρά συμβολισμών, νοημάτων και σχέσεων που αναζωογονούν την πορεία του αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας. Από τις 9.30 το πρωί οι απεργιακές περιφρουρήσεις στήθηκαν έξω από τις 3 μαζικότερους εργασιακούς χώρους της Ερμού: τα «Hondos Center» και τα 2 καταστήματα της πολυεθνικής αλυσίδας «H&M» που γέννησε το πιο πρόσφατο παράδειγμα νικηφόρας συλλογικής αντίστασης των εργαζομένων ενάντια στην εργοδοτική μεθόδευση για υπογραφή ντροπιαστικών ατομικών συμβάσεων. Ως τη 1 το μεσημέρι καταφέρθηκε σχεδόν το συνολικό μπλοκάρισμα της λειτουργίας των καταστημάτων από την πλατεία Συντάγματος ως την πλατεία Μοναστηρακίου. Ήταν η αυτενέργεια και η συναδελφικότητα που γέμιζε κάθε απεργιακή περιφρούρηση. Η συσσωρευμένη οργή των συναδέλφων μας μπολιασμένη με τη συσσωρευμένη εμπειρία των απεργιακών κινητοποιήσεων στην Ερμού κατέδειξε ότι στον κλάδο του εμπορίου ο συλλογικός αγώνας, η οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς, η συναδελφικότητα και η αλληλεγγύη, η επιλογή της απεργίας, η συγκρότηση ορατών ή αόρατων επιτροπών αγώνα, δεν είναι αυταπάτη. Είναι βιωμένη και επιτακτική ανάγκη για την υπεράσπιση των αυτονόητων εργασιακών δικαιωμάτων, για την συνολική προώθηση των εργατικών συμφερόντων. Είναι το μόνα όπλα που έχουμε στα χέρια μας. Και δεν μένει παρά να τα αξιοποιήσουμε άμεσα και πλατιά σε κάθε μαγαζί και πολυκατάστημα, σε κάθε Mall και εμπορική ζώνη. Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο εμπόριο είμαστε οι πρώτοι που ξέρουμε πολύ καλά ότι το «δικαίωμα στην κατανάλωση» ούτε ιερό είναι, ούτε και το συμπεριλαμβάνουμε στα δικαιώματα προς υπεράσπιση καν. Η καταναλωτική μανία που δεν αναγνωρίζει ωράρια, αργίες και εργασιακά δικαιώματα είναι εφεύρεση των απανταχού αφεντικών και μεταφράζεται σε «λευκές νύχτες», black Friday και εργάσιμες Κυριακές. Ως εκ τούτου, η υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων και συμφερόντων όχι μόνο δεν αναγνωρίζει αλλά αρνείται στην πράξη το «ιερό δικαίωμα στην κατανάλωση». Πόσο μάλλον όταν η επίκληση του δικαιώματος αυτού προϋποθέτει την εντατικοποίηση της εργασίας για χιλιάδες εργαζόμενους, πόσο μάλλον σε ημέρα προκηρυγμένης πανελλαδικής απεργίας που καλούμε όλους και όλες να σκεφτούν ως εργάτες, και όχι σαν πελάτες. Μπροστά στην επιχειρούμενη εφαρμογή του νόμου για τις 32 εργάσιμες Κυριακές, δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Συνεχίζουμε να θεωρούμε κάθε εργάσιμη Κυριακή αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους στο εμπόριο, για την εργατική τάξη στο σύνολό της. Δεν μπορούμε παρά να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας οργανώνοντας εδώ και τώρα την συνέχιση του αγώνα μας μέσα στους χώρους δουλειάς. Οι αγώνες για τη υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας να οργανωθούν σε κάθε «τουριστική ζώνη» που εφαρμόζεται ο νόμος, οι φωνές των εμποροϋπαλλήλων να ακουστούν σε κάθε εμπορική ζώνη της Ελλάδας, η εργοδοτική αυθαιρεσία να απαντηθεί μαζικά και δυναμικά σε κάθε μαγαζί, σε κάθε γειτονιά. Δεν χωρά καμία επανάπαυση, καμιά υπομονή. Η Κυριακή-αργία με αγώνες κατακτήθηκε και με αγώνες θα την υπερασπιστούμε. Ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας συνεχίζεται.
Αποχή από την καθαριότητα το Σάββατο 22 και την Κυριακή 23 Ιουλίου πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα του δήμου Βύρωνα. Η ανακοίνωση τους αναφέρει: Οι εργαζόμενοι στον δήμο Βύρωνα συνεχίζουμε τον αγώνα για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες όλων των υπηρεσιών. Να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στην καθαριότητα. Χρήματα που πληρώνουν οι πολίτες (δημοτικά τέλη) για την καθαριότητα, να μην δαπανώνται για τις ανάγκες άλλων υπηρεσιών. Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις ορισμένου χρόνου και στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας με υποκατώτατο μισθό. Ίση αμοιβή για ίδια εργασία. Οι εργαζόμενοι με το πρόγραμμα της κοινωφελούς εργασίας να πληρώνονται με τη συλλογική σύμβαση των εργαζομένων στους Δήμους. Αξίζει να σημειωθεί ότι την Δευτέρα 24 Ιουλίου έχει προγραμματιστεί στάση εργασίας για όλους τους εργαζόμενους του δήμου.
Στάση εργασίας την Παρασκευή 21/7, πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι της ΣΙΔΕΝΟΡ (βιομηχανία που δραστηριοποιείται στον κλάδο παραγωγής, μεταποίησης και εμπορίας προϊόντων χάλυβα). Οι εργαζόμενοι διεκδικούν υπογραφή ΣΣΕ, αλλά συναντούν την αδιάλλακτη στάση της εργοδοσίας.
Προειδοποιητικές στάσεις εργασίας για την Δευτέρα 24 και την Τρίτη 25 Ιούλη, θα πραγματοποιήσουν οι εργαζόμενοι στο πρακτορείο τύπου «Αργος – Ευρώπη ΕΠΕ», ενάντια στις απολύσεις δύο οδηγών στην επιχείρηση. Κατά την διάρκεια των στάσεων εργασίας θα γίνουν συγκεντρώσεις στο εργοστάσιο της «Ίριδας».
Νέα αντεργατική απόφαση του Αρείου Πάγου έρχεται μόλις λίγες ημέρες μετά την προηγούμενη απόφαση του, η οποία ορίζει ότι ακόμα και η μακροχρόνια μη καταβολή των δεδουλευμένων ενός μισθωτού από την εργοδοσία δεν αρκεί από μόνη της για να θεμελιώσει την έννοια της «βλαπτικής μεταβολής» των όρων της σύμβασης εργασίας του. Το ανώτατο -αστικό για να μην ξεχνιόμαστε-δικαστήριο με νέα απόφαση του, ορίζει ως «καταχρηστικές» τις επισχέσεις εργασίας από απλήρωτους εργαζόμενους, όταν η εργοδοσία επικαλείται «οικονομική δυσπραγία», προσθέτοντας ότι υπό όρους η επίσχεση εργασίας σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί… «σιωπηρή» παραίτηση! Κοντολογίς, η απόφαση λέει στον εργαζόμενο να …συμμορφωθεί και να δουλεύει ακόμα και αν δεν πληρώνεται, γιατί αλλιώς θα χάσει την δουλειά του…. Τέτοια αβάντα του δικαστικού σώματος στα αφεντικά είχαμε να δούμε από την εποχή της χούντας….
Στα ύψη κυμάνθηκε και τον προηγούμενο μήνα (σσ: τον Ιούνη) η ανεργία. Στους 911.368 ανήλθαν αθροιστικά («αναζητούντες» και «μη αναζητούντες εργασία») οι άνεργοι τον Ιούνη του 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, που αφορούν την «εγγεγραμμένη» και όχι την πραγματική ανεργία, που είναι κατά πολύ μεγαλύτερη. Από αυτούς μόνο οι 90.496 έλαβαν τον Ιούνη το πενιχρό επίδομα ανεργίας. Από τους 911.368, οι 822.124 εμφανίζονται να αναζητούν εργασία και οι 89.244 όχι. Από το σύνολο των αναζητούντων εργασία οι 484.734 (ποσοστό 58,96%) είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα ίσο ή και μεγαλύτερο των 12 μηνών και οι 337.390 (ποσοστό 41,04%) είναι εγγεγραμμένοι για χρονικό διάστημα μικρότερο των 12 μηνών. Οι άνδρες ανέρχονται σε 297.303 (ποσοστό 36,16%) και οι γυναίκες ανέρχονται σε 524.821 (ποσοστό 63,84%).
2ο Camping της ΕΣΕ Ιωαννίνων. Η ΕΣΕ Ιωαννίνων διοργανώνει το δεύτερο αναρχοσυνδικαλιστικό ελεύθερο camping! 4 ημέρες στη παραλία του Σταυρολιμένα (24-27/08), ανάμεσα στην Πέρδικα Θεσπρωτίας και την Πάργα.
Τέλος, το δελτίο θα κλείσει με μία είδηση από τον διεθνή χώρο και πάλι από την Αργεντινή, όπου Δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στους δρόμους σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους εργαζόμενους της PepsiCo. Συγκεκριμένα, περίπου 30.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στη βάση του οβελίσκου στο κέντρο του Μπουένος Άιρες, την Τρίτη για να διαδηλώσουν για τους απολυμένους εργαζόμενους του σε αναστολή εργασιών εργοστασίου της PepsiCo. Οι εργαζόμενοι, αλληλέγγυοι, συνδικαλιστές και μέλη πολιτικών οργανώσεων διαδήλωσαν ειρηνικά μέσα από την περιοχή του κέντρου της πόλης πριν από την άφιξη μπροστά από το Κογκρέσο, όπου οι διοργανωτές εγκατέστησαν μια μεγάλη σκηνή που θα χρησιμεύσει ως βάση της «συνέχισης του αγώνα». Η πορεία απαίτησε την επαναφορά των πάνω από 600 εργαζομένων στο εργοστάσιο της πολυεθνικής εταιρείας PepsiCo.