Μες στη φλόγα της λαϊκής αντίστασης του Gezi το 2013 στη Κωνσταντινούπολη, οι εργάτες ξαναπήραν στα χέρια τους με μορφή αυτοδιαχείρισης, το εργοστάσιό τους των υφασμάτων που είχε κλείσει για «πτώχευση». Το αφεντικό τους είχε βάλει λουκέτο χωρίς να πληρώσει τους δυο τελευταίους μισθούς, τον Φεβρουάριο του 2013. Οι εργάτες είχαν αρχίσει έναν αγώνα, κατόπιν καθώς τα μηχανήματα ήταν ακόμη εκεί, αποφάσισαν ν’ αρχίσουν να παράγουν πουλόβερ με ό,τι υλικό βρισκόταν, για να βγάλουν τους μισθούς
τους και για να διατηρήσουν τη παραγωγή.
Ήταν μες στη περίοδο των κινητοποιήσεων στη Κωνσταντινούπολη, που μια επιτροπή αλληλεγγύης φτιάχτηκε γρήγορα για να τους στηρίξει κι ένα κατάστημα άνοιξε για να πουλάει τα πουλόβερ τους. Αλλά αρκετά γρήγορα μια σταλινική οργάνωση θέλησε να πάρει το πάνω χέρι. Ένα καινούργιο μέτωπο να παλέψουν επιπρόσθετα των δυσκολιών του αγώνα τους… Ύστερα από κάποιους μήνες το κατάστημα ήρθε στον έλεγχο της σταλινικής οργάνωσης… Ο μικρός αριθμός των εργατών που μπήκαν στη περιπέτεια διχάστηκε. Τελικά τέσσερις απ’ αυτούς αποφάσισαν παρ’ όλα αυτά να συνεχίσουν, μαζί με τα άτομα από τη επιτροπή αλληλεγγύης που είχαν παραμείνει. Καθώς τα μηχανήματα ανήκαν νόμιμα σ’ έναν εργάτη που τ’ άφησε στη διάθεσή τους, μπόρεσαν να ξαναρχίσουν το πείραμα, προσπαθώντας ταυτόχρονα να κρατήσουν σε απόσταση τη γραφειοκρατική οργάνωση. Ο αγώνας κράτησε πολύ, και τον Γενάρη του 2015 κατορθώνουν να διαπραγματευθούν με την οργάνωση, αφού της άφησαν όχι και λίγα χρήματα, για να διατηρήσουν την αυτονομία τους. Κατέληξαν σε μια συμφωνία. Εξακολουθούν παρ’ όλα αυτά να δέχονται απειλές μέχρι σήμερα, μεταξύ των άλλων και σωματικές.
Μετακόμισαν παίρνοντας μαζί και τις μηχανές, νοικιάζουν από τότε μια αποθήκη, κι έχουν επίσης διευρύνει το δίκτυο της αλληλεγγύης, πολυάριθμοι καλλιτέχνες συμμετέχουν υποστηρικτικά με σχέδια που εκτυπώνονται, πατρόν για πουλόβερ και μπλουζάκια κλπ. Πολλές υποστηρικτικές εκδηλώσεις οργανώθηκαν στο εργοστάσιο και σ’ άλλα μέρη στη Κωνσταντινούπολη. Καταφέρνουν από τότε να εξασφαλίζουν έναν μικρό μισθό για τον καθένα και μια πέμπτη εργάτρια ενώθηκε μαζί τους. Η αλληλεγγύη κι οι ανταλλαγές αναπτύσσονται μέσα απ’ τους αγώνες : 300 πουλόβερ από τη Kazova στάλθηκαν σαν υποστήριξη στο Kobané· οι εργάτες της Kazova έφτιαξαν δεσμούς με τους εργοστασιακούς εργάτες της μεταλλουργίας που βρίσκονταν σε σκληρή απεργία, απ’ την οποία αποκλείστηκε η παρουσία των κομμάτων και των γραφειοκρατικών συνδικάτων (πράγμα σπάνιο στη Τουρκία!)· μια όμορφη συνάντηση οργανώθηκε με τους Έλληνες εργάτες του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ στα ελληνο-τουρκικά σύνορα, κι εξάλλου τα πουλόβερ της Kazova ήταν παρόντα στο φεστιβάλ αυτοδιαχείρισης στο Παρίσι δίπλα στα προϊόντα της ΒΙΟΜΕ!
Σήμερα τους χρειάζεται να βρουν σημεία πώλησης στη Τουρκία κι αλλού. Ψάχνουν επίσης για πρώτη ύλη βιολογικά κι αυτοδιαχειριστικά παραγμένη (βαμβάκι και μαλλί), για την ώρα προμηθεύονται μέσω ενός ιταλικού κυκλώματος, αλλά αναζητούν άλλες πηγές!
Η διεθνής γραμματεία της CNT-F είναι σ’ επαφή μαζί τους, ένα στοκ από πουλόβερ και μπλουζάκια αναμένεται να φτάσει στα γραφεία της CNT στο Παρίσι σε κάποιους μήνες… Κι ίσως να οργανωθούν εκδηλώσεις στη διάρκεια του ερχομού τους το ερχόμενο φθινόπωρο.
Μη διστάζετε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα τους και να παραγγείλετε για να τους ενισχύσετε :
http://ozgurkazova.org
από την εφημερίδα της CNT-F (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας – Γαλλίας)