Ναι είναι αλήθεια, η πολυχρονεμένη μας ΓΣΕΕ έβγαλε δελτίο τύπου για την Κυριακάτικη αργία. Άργησε λίγο, αλλά επιτέλους τα κατάφερε.
Το γεγονός προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους εργαζόμενους στο χώρο του Εμπορίου. Στην Ερμού τρελαμένοι από χαρά εργαζόμενοι/ες βγήκαν από τα μαγαζιά με τεράστια πορτρέτα του τρισμέγιστου προέδρου της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλου τραγουδώντας “we are the champions”, ενώ στο THE MΑLL οι εργαζόμενοι έβγαλαν τα ένδοξα λάβαρα της Συνομοσπονδίας και τα ανέμιζαν κάνοντας τσουλήθρα στις κυλιόμενες σκάλες.
Ξέρουμε ότι υπάρχουν κακοπροαίρετοί που θα πούνε, “καλά χρειάστηκαν να περάσουν τέσσερα χρόνια και βάλε για να θυμηθεί η ΓΣΕΕ την Κυριακάτικη αργία; Που ήταν όταν τα ΜΑΤ επιτίθονταν σε απεργούς, όταν συλλαμβάνονταν κόσμος και καταδικάζονταν στα δικαστήρια, όταν οι 7 Κυριακές με λειτουργία των καταστημάτων γίνονταν 8, 10, 52; και διάφορα τέτοια”. Σε όλους αυτούς απαντάμε, ότι είναι κακεντρεχείς και ζηλόφθονες. Ζηλεύουν τους ηγέτες της ΓΣΕΕ, επειδή είναι επιτυχημένοι διευθυντές σε ΔΕΚΟ και τράπεζες, επειδή ο λαοπρόβλητος πρόεδρός της και το μισό Δ.Σ. έχει να εμφανιστεί σε απεργία από τότε που ξεκίνησαν τα Μνημόνια. Ζηλεύουν την ατσάλινη θέληση με την οποία η ΓΣΕΕ προώθησε -πρώτη- την κοινωφελή εργασία, την αποφασιστικότητα με την οποία ξεπουλάει και εκτονώνει οτιδήποτε κινείται, ότι ανάγκασε τον ΣΕΒ και τα υπόλοιπα αφεντικά να συνταχθούν μαζί της στο δημοψήφισμα λέγοντας το μεγάλο ΝΑΙ (“άντε ρε που θα τους πείτε ευρωλιγούρια!”).
Όσο για εκείνους τους μικρόψυχους που λένε ότι, η ΓΣΕΕ θυμήθηκε την Κυριακάτικη αργία επειδή ο άθλιος κομματικός, εργοδοτικός μηχανισμός της ΠΑΣΚΕ που ήταν σε κατάσταση διάλυσης στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων κάνει προσπάθειες να ξαναστηθεί (με τις πλάτες και των άλλων κομματικών παρατάξεων που τους έδωσαν τη θέση του προέδρου στην ΟΙΥΕ)…. ε, τι να πούμε;
Απλά λέμε ότι, αυτό όπως και όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα που μπορούν να ειπωθούν, είναι λίγα…. για αυτούς τους τύπους που μαζεύονται στην Πατησίων 29 και μιλούν εξ ονόματός μας. Είναι λίγα γι’ αυτούς που συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε η λέξη συνδικαλισμός να προκαλεί απέχθεια και σιχαμάρα στον κόσμο.
Όσοι και όσες λοιπόν θέλουμε ο συνδικαλισμός να γίνει πάλι μια όμορφη λέξη, δεν έχουμε άλλο δρόμο από τη συνεχή σύγκρουση μαζί τους.
Υ.Γ.: Εκείνο το ευρωπαϊκό δίκαιο που αναφέρουν στο δελτίο τύπου τι το ‘θελαν; Σήμερα δεν υπάρχει χώρα στην πολυαγαπημένη τους Ε.Ε. που να ισχύει η Κυριακάτικη αργία. Η μόνη περιοχή είναι το Μόναχο και το κρατίδιο της Βαυαρίας (για θρησκευτικούς λόγους). Παναγόπουλε, μην κάνεις καμιά τρέλα και μας φέρεις εδώ τον Σόιμπλε να υπερασπιστεί την Κυριακάτικη αργία των Εμποροϋπαλλήλων!!