Μοιράστηκε το προηγούμενο διάστημα, από την ΕΣΕ Ιωαννίνων, το έβδομο τεύχος του εντύπου “ΑΝΑΡΧΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ”, το οποίο αφορούσε τον μύθο που προβάλλουν τα αφεντικά, σχετικά με τα πρόστιμα που καλείτε να καταβάλλει και ο εργαζόμενος στο ενδεχόμενο ελέγχων στον χώρο δουλειάς. Δόθηκαν έντυπα σε εμποροϋπαλλήλους και σερβιτόρες/ους στα καταστήματα του κέντρου, της οδού Μ. Αγγέλου, Χ. Τρικούπη, Καλλάρη και Αβέρωφ. Η ανταπόκριση ήταν θετική καθώς έγιναν συζητήσεις τόσο για το εν λόγω ζήτημα, όσο και για τα πρόσφατα γεγονότα της 21/2. Το έντυπο θα το βρείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο σε μορφή pdf: αναρχοσυνδικαλισμός 7.
Ο Σύλλογός μας, η φωνή και η δύναμή μας αναφέρει ανακοίνωση για τις εκλογές του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής. Ακολουθεί αναλυτικά η ανακοίνωση (την οποία μπορείτε να τη βρείτε και ΕΔΩ ως pdf). Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τους αγώνες μας για τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματά μας, για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Ο Σύλλογός μας, η φωνή και η δύναμή μας. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, ήρθε και πάλι ο καιρός να πούμε και να σκεφτούμε δυο-τρία πράγματα για το Σύλλογό μας και για τους ίδιους τους εαυτούς μας ως εργαζόμενες και εργαζόμενοι. Χωρίς βερμπαλισμούς και με τα αυτιά ανοιχτά. Έτσι, θα μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε και να φωνάξουμε με στιβαρή φωνή πως συνεχίζουμε να μην είμαστε ούτε σκυφτοί, ούτε μόνοι. Είμαστε εδώ, όρθιοι και όρθιες, γιατί για ότι έχουμε παλέψει, το έχουμε παλέψει στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Έχουμε το Σύλλογό μας ως μέσο αγώνα και σημείο αναφοράς στον κλάδο μας, γιατί τόσα χρόνια τον έχουμε οικοδομήσει με συναδελφικότητα και οριζόντιες και ισότιμες συλλογικές διαδικασίες. Ενάντια στη λογική της ανάθεσης των αγώνων και των όποιων άλλων ζητημάτων στους κάθε είδους «ειδικούς» και «σωτήρες». Νιώθουμε υπερήφανοι και υπερήφανες όχι γιατί τα κάνουμε όλα σωστά, αλλά γιατί προσπαθούμε να αγωνιζόμαστε μαζί και με αξιοπρέπεια και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι με οποιονδήποτε ζητά βοήθεια ή κοινούς αγώνες. Το σωματείο δέχεται ανοιχτά τον κάθε εργαζόμενο, ακούει την κάθε φωνή (έστω και ψιθυριστή) των συναδέλφων, προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να υπερασπιστεί τα δίκαια αιτήματα όλων μας. Είναι αυτό στο οποίο έρχεται ο νους μας όταν τα βρίσκουμε σκούρα με τον εργοδότη μας ή με τους διευθυντάδες. Είναι αυτό στο οποίο καταφεύγουμε (ή έστω σκεφτόμαστε να καταφύγουμε) όταν μένουμε για καιρό απλήρωτοι, όταν μας πιέζουν με υπερωρίες και προσβολές, όταν μας απειλούν (πότε εμμέσως και πότε ρητώς) να μην απεργήσουμε ή να μη ζητήσουμε αυτά που μας χρωστάνε, όταν γενικότερα μας πνίγει το δίκιο! Τέλος, το σωματείο είμαστε όλοι εμείς, τα μέλη του, που συμμετέχουμε σε αυτό, όλοι εμείς που μοιραζόμαστε μια κοινή εργασιακή πραγματικότητα και διαφωνώντας ή συμφωνώντας για διάφορα ζητήματα, έχουμε μάθει να μιλάμε και να παλεύουμε μαζί. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο βαδίζουμε τόσο καιρό. Ο Σύλλογός μας νοιάζεται και τρέχει μαζί με κάθε συνάδελφο και κάθε συναδέλφισσα που έρχεται σε επαφή με αυτόν, που κυνηγά το δίκιο του/της, που τελικά συμπορεύεται μαζί του σε κινητοποιήσεις. Η κρίση του συστήματος καλά κρατεί και, όπως εδώ και τόσα χρόνια γίνεται αντιληπτό, εμείς είμαστε αυτοί που σηκώνουμε το κύριο βάρος. Η διαχρονική επίθεση του κεφαλαίου και των μηχανισμών του στα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματά μας εντείνεται ολοένα και περισσότερο μέσα από τον ασταμάτητο καταιγισμό των διαφόρων μνημονιακών -και όχι μόνο- αντεργατικών και αντικοινωνικών νόμων. Νόμοι που, παρά τις δήθεν διαπραγματεύσεις για τις οποίες ακούμε διαρκώς, ψηφίζονται-επιβάλλονται από όλες τις εκάστοτε κυβερνήσεις-συγκυβερνήσεις και υπερεθνικούς φορείς εξουσίας, όπως η ΕΕ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και ο ΟΟΣΑ. Παράλληλα, έχει επιβληθεί ένα καθεστώς εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας και αυταρχικότητας, καθώς κι ένα κλίμα φόβου, απογοήτευσης και μοιρολατρίας. Εν τω μεταξύ, μπροστά μας έχουμε ένα νέο κύμα επίθεσης στα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματά μας. Ωστόσο, όλοι εμείς οι εργαζόμενοι δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος και δεν αποδεχόμαστε να πληρώνουμε για τις όποιες επιλογές των διαχειριστών της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Δεν κάνουμε εκπτώσεις στα δικαιώματά, στις συλλογικές κατακτήσεις και τη ζωή μας. Είναι ξεκάθαρο ότι η κερδοφορία του κεφαλαίου χτίζεται πάνω στην εκμετάλλευση της δικής μας εργασίας και πρέπει να την ανατρέψουμε, αν θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Κι έρχονται από πάνω και οι εργοδότες του κλάδου μας (οι οποίοι δεν παραλείπουν να προβάλλονται ως «άνθρωποι του πνεύματος και του πολιτισμού») να μας ζητήσουν «να συναισθανθούμε την δυσκολία της περίστασης», «να κάνουμε υποχωρήσεις» ή ακόμα και «να βάλουμε πλάτη όλοι μαζί». Κι αυτό, ενώ εμείς δεν μοιραστήκαμε ποτέ μαζί τους τα όποια κέρδη των όποιων περασμένων «καλών καιρών». Επίσης, κατά τα τελευταία χρόνια, η επίθεση των εργοδοτών μας είδαμε να οξύνεται και μέσα και από την απόσχιση μεγάλου μέρους αυτών από τις προϋπάρχουσες εργοδοτικές ενώσεις και τη σύσταση της ΕΝΕΛΒΙ. Η τελευταία μάλιστα επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό και στην ίδια την αμφισβήτηση του Συλλόγου μας ως το συλλογικό συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων του κλάδου μας και επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ λασπολογίας αναφερόμενη στους αγώνες μας. Ωστόσο, εμείς ως Σύλλογος δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Και αυτό όχι λόγω κάποιων ιδεολογικών ή ακτιβιστικών εμμονών (όπως μας κατηγορεί κατά καιρούς μέσα από τις προκλητικές «αναλύσεις» η ΕΝΕΛΒΙ). Αλλά επειδή έχουμε εμπιστοσύνη στη συλλογική μας δύναμη και στη συναδελφική αλληλεγγύη. Μπροστά μας έχουμε μια σειρά από ανοιχτά πεδία μάχης. Όπως τον αγώνα για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με τους δικούς μας όρους και όχι βάσει του όποιου κυβερνητικού σχεδίου με τις διάφορες παραπλανητικές εις βάρος μας διατάξεις. Διεκδικώντας σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς -σύμφωνα με τις ανάγκες μας- για όλους τους συναδέλφους (ανεξαρτήτως ηλικίας, ειδικότητας κλπ) και αξιοπρεπείς εργασιακές συνθήκες. Η κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο του βιβλίου, όπως και σε τόσους άλλους κλάδους, αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα μνημονιακά δωράκια προς τους εργοδότες μας. Κι αυτό γιατί, πέρα από το ότι τους εξασφάλισε μικρότερο εργατικό κόστος, μέσα από αυτήν πόνταραν στην υποχώρηση της συλλογικής εργατικής συνείδησής μας και στην αποσυσπείρωση του Συλλόγου μας. Σε πολλές επιχειρήσεις του κλάδου έχουν επιβληθεί ατομικές συμβάσεις, όπως άλλωστε και το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας. Οι νέοι συνάδελφοι προσλαμβάνονται με μισθούς πείνας, για 490€, αλλά και για 410€, όσοι είναι κάτω των 25 ετών. Και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου παλιότεροι συνάδελφοι απολύονται, προκειμένου να προσληφθούν στη θέση τους νέοι με τέτοιες απολαβές. Επίσης, ανά περιόδους, άνεργοι -νέοι κυρίως- συνάδελφοι απασχολούνται καλύπτοντας μεν πάγιες ανάγκες, αλλά μέσω των διαφόρων επιδοτούμενων προγραμμάτων προσωρινής απασχόλησης-υπερεκμετάλλευσης (βλ. voucher ή πρακτική άσκηση).Επίσης, βασική πτυχή των αγώνων μας αποτελεί η μάχη ενάντια στο καθεστώς της απλήρωτης εργασίας. Σε πάρα πολλούς συναδέλφους οφείλονται μισθοί άνω του ενός έτους, ενώ σε πολλούς χώρους δουλειάς το «έναντι» είναι ο κανόνας. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και τη στιγμή της απόλυσης, όταν καταβάλλεται πετσοκομμένη (ή ακόμα και δεν καταβάλλεται καθόλου) η αποζημίωση. Ως προς αυτό είναι πολύ πρόσφατο και το σχετικό παράδειγμα του Παπασωτηρίου. Παράλληλα, σε αρκετές περιστάσεις, συνάδελφοι στους οποίους οφείλονταν δεδουλευμένα και δικαιώθηκαν και δικαστικά, δεν τα έχουν λάβει ακόμη (βλ. Ελευθερουδάκης, Σάκκουλας, Μετρόπολις κ.α.). Εν τω μεταξύ, διάφοροι εργοδότες κλείνουν μια επιχείρηση τους αποποιούμενοι ζημιές, αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους στο δρόμο και μεταφέροντας ότι «υγιές χαρτί» έχουν σε άλλη υπάρχουσα ή νέα επιχείρηση, αλλά και συνεχίζοντας και την πλούσια ζωή τους. Από την άλλη, τα «φέσια» διαφόρων εταιριών σε άλλες εταιρίες (βλ. τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις του Παπασωτηρίου και του Ελευθερουδάκη) έχουν ως συνέπεια ακόμα περισσότερους απλήρωτους συναδέλφους, στους οποίους μετακυλίονται τα χρέη αυτά. Σταθερή είναι η πάλη μας και ενάντια στις απολύσεις, όπως κι ενάντια σε κάθε κρούσμα εργοδοτικής τρομοκρατίας και ασυδοσίας. Ενάντια, επίσης, στη συνεχή πίεση για εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας. Ενάντια στη μη τήρηση των όρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Παράλληλα, βασική στόχευση μας αποτελεί και η συνέχιση και η ενδυνάμωση του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας κι ενάντια στις «λευκές νύχτες». Βασιζόμενοι στις μάχες όλης της περασμένης περιόδου, στη δυναμική που είχαν οι κυριακάτικες απεργιακές παρεμβάσεις και όλες οι σχετικές κινητοποιήσεις στην πιάτσα του βιβλίου, στο κέντρο και σε διάφορες γειτονιές, καθώς και στην όλη λειτουργία του Συντονιστικού δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια, μπορούμε σήμερα να μιλάμε για έναν αγώνα που γίνεται στην πράξη και όχι στα λόγια. Για έναν πολύχρονο πλέον αγώνα, με σημαντικές μάχες μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς μας, με διώξεις και καταδίκες, αλλά και με σταθερά βήματα που έχουμε κάνει προς την κατεύθυνση της ανάδειξης μιας σειράς ζητημάτων από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων και της οργάνωσής μας ως εργαζόμενοι, για να αντισταθούμε στην επίθεση που δεχόμαστε. Και βέβαια συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε και μια ακόμα συλλογική κατάκτηση του κλάδου μας, την αργία του Αγίου Πνεύματος, την οποία διάφοροι εργοδότες επιχειρούν (μέσα και από την κατάργηση της κλαδικής σύμβασης) να μας υφαρπάξουν. Επίσης, κατά τα δυο τελευταία χρόνια, ο Σύλλογός μας προχώρησε σε μια καταστατική αλλαγή, προκειμένου να μπορούν να γράφονται σε αυτόν ως μέλη και οι συνάδελφοι που εργάζονται σε όλα τα τμήματα, πέραν αυτών του βιβλίου και των χαρτικών, σε μεγάλα πολυκαταστήματα όπως το «public» και το «πλαίσιο». Με τον τρόπο αυτό, καθίσταται εφικτή η ουσιαστική συνδικαλιστική δράση μας σε αυτούς τους χώρους δουλειάς και συνεισφέρουμε στην ενίσχυση της θέσης των συναδέλφων τόσο στις εν λόγω αλυσίδες, όσο και συνολικά. Άλλωστε, οι διάφορες αντεργατικές πρακτικές που εφαρμόζονται εκεί ή και σε άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, τείνουν να διαχέονται στο σύνολο της αγοράς. Μάλιστα, στο public μέσα από μια σειρά παρεμβάσεών και πιέσεις προς την εργοδοσία κατά τα τελευταία κυρίως χρόνια μπορούμε να μιλάμε ήδη για κάποιες νίκες, που αφήνουν σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Αντίστοιχα, είναι ανάγκη να δυναμώσουμε και την παρουσία μας και στον κλάδο του χάρτου, στα καταστήματα και τις αποθήκες λιανικής και χονδρικής πώλησης χαρτικών και στα φωτοτυπεία. Σε κάθε περίπτωση, ως προς αυτό είναι αναγκαία η συμβολή και των ίδιων των συναδέλφων που εργάζονται σε αυτούς τους χώρους δουλειάς. Και βέβαια, καλούμαστε να δώσουμε μάχες και από κοινού με άλλα αγωνιζόμενα εργατικά κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία και εργατικές συλλογικότητες στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων μας, συνδέοντας έτσι τους αγώνες μας και ενισχύοντας τη συλλογική δύναμή μας, ως οι παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και που μας τον κλέβουν τα αφεντικά. Ταυτόχρονα, όπως και διαχρονικά ως Σύλλογος κάνουμε πράξη, καλούμαστε να συμμετέχουμε και στο ευρύτερο ταξικό-κοινωνικό κίνημα, παλεύοντας ενάντια στον πόλεμο, το ρατσισμό και το φασισμό, ενάντια στην καταστολή των αγώνων και την κρατική τρομοκρατία, για την προάσπιση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και του φυσικού περιβάλλοντος, για την κάλυψη των βασικών κοινωνικών αναγκών, όπως στέγη, τροφή, υγειονομική περίθαλψη, μετακίνηση με τα ΜΜΜ και για να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες μας με τους μετανάστες. Τέλος, παράλληλα με τους εργατικούς αγώνες, ο Σύλλογός μας προχωρά και σε μια σειρά πολιτιστικών και μορφωτικών εκδηλώσεων, όπως προβολές ταινιών, μουσικές βραδιές και συζητήσεις, στις οποίες καλούμαστε να συμμετέχουμε όλοι μας, συμβάλλοντας προφανώς και στην οργάνωσή τους. Συνάδελφοι και συναδέλφισσες, αντιλαμβανόμενοι-ες όλα τα παραπάνω, καλούμαστε να συσπειρωθούμε στο Σύλλογό μας και συμμετέχουμε ενεργά στις συλλογικές διαδικασίες και τη δράση του. Να γραφτούμε όλοι και όλες ως μέλη και να παρακινήσουμε και τους συναδέλφους μας να κινηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση. Να στηρίζουμε το ταμείο αλληλοβοήθειας του Συλλόγου μας. Στους χώρους δουλειάς μας είναι ανάγκη να προωθούμε ένα κλίμα συναδελφικής-ταξικής αλληλεγγύης, να επιχειρούμε συλλογικά να βάζουμε φρένο στις διάφορες ορέξεις των εργοδοτών. Να ενημερώνουμε το Σύλλογο για κάθε τι που τρέχει, ώστε να δίνονται από κοινού, δηλαδή και σε επίπεδο κλάδου, οι όποιες μάχες. Και βέβαια είναι ανάγκη να μεταφέρουμε στο χώρο δουλειάς μας το λόγο του Συλλόγου καθώς και ενημέρωση για τη δράση του. Να συμμετέχουμε όλοι και όλες στην προσεχή εκλογοαπολογιστική συνέλευση την Κυριακή 5 Μάρτη στις 11πμ και στις εκλογές στις 9 & 10 Μάρτη (9.30πμ-9.30μμ). Όχι για να αναθέσουμε τα καθήκοντά μας σε κάποιο Δ.Σ., αλλά για να δείξουμε και με αυτόν τον τρόπο τη συλλογική μας δύναμη. Η μαζική συμμετοχή μας στις εκλογές θα αποτελέσει ένα βασικό διαπραγματευτικό χαρτί στους εργατικούς αγώνες που έχουμε μπροστά μας.
Έκκληση για διεθνή αλληλεγγύη ώστε να μην αρθεί ο νόμος απαλλοτρίωσης του Ξενοδοχείου BAUEN, απευθύνουν οι εργαζόμενοι, καθώς πλησιάζει η ημερομηνία έξωσης για το αυτοδιαχειριζόμενο ξενοδοχείο στην Αργεντινή. Μετά το βέτο του προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι στον νόμο που θα απαλλοτρίωνε (προς όφελος των εργαζομένων) το αυτοδιαχειριζόμενο Ξενοδοχείο Bauen, δικαστήριο όρισε ημερομηνία έξωσης, δίνοντας στου εργαζόμενους διορία έως τις 14 Απριλίου, να το εγκαταλείψουν. Για να στείλετε ηλεκτρονικό μήνυμα υποστήριξης στους εργαζόμενους/-ες του Ξενοδοχείου BAUEN: solidaritybauencooperative@gmail.com Διαβάστε την ανακοίνωση της ΕΣΕ-Αθήνας ΕΔΩ, δείτε επίσης σχετικά: ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ
Δεν έχουν τελειωμό οι εργατικές δολοφονίες. Την Τρίτη 14 Φλεβάρη του 2017, ένας κούριερ πατέρας δύο παιδιών, εργαζόμενος από το 2001 στη SPEEDEX, έχασε τη ζωή του στο δρόμο. Για το θάνατο του συναδέλφου Παναγιώτη, courier στην SPEEDEX σε ανακοίνωση της η Συνέλευση Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου(ΣΒΕΟΔ) αναφέρει: Ο θάνατος του Παναγιώτη είναι μια ακόμη απώλεια της τάξης μας, ένα ακόμη θύμα του λυσσαλέου ταξικού πολέμου που έχουν κηρύξει εναντίον μας οι εργοδότες και οι πάσης φύσεως διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας. Πολλοί, παρασυρμένοι από τη δύναμη της συνήθειας ίσως πουν πως φταίει «η κακιά στιγμή», πως «ήταν γραφτό».Ξέρουμε πως στη SPEEDEX όπως και στη πλειοψηφία του κλάδου τα Μέσα Ατομικής Προστασίας (Μ.Α.Π) είναι ανύπαρκτα. Πως για τους εργοδότες δεν αποτελούν μέτρο πρόληψης ατυχημάτων και υποχρέωσή τους αλλά επιβάρυνση του κόστους εργασίας. Κι όταν λέμε Μ.Α.Π δεν εννοούμε τις πάσης φύσεως επιδοματικές πολιτικές του τσιρότου αλλά κράνος, προστασία λαιμού, γάντια, μπουφάν, παντελόνι και μπότες μηχανής από την πρώτη μέρα εργασίας με τις ανάλογες προδιαγραφές, που θα πρέπει να τηρούνται. Επίσης, ξέρουμε πως στον κλάδο μας, τα περισσότερα δίκυκλα δεν είναι εταιρικά και πως η συντήρησή τους δεν γίνεται σύμφωνα με τις προδιαγραφές του κατασκευαστή. Ξέρουμε πως με το κόστος ζωής που συνεχώς αυξάνει, κόβουμε από παντού, ακόμη κι από τα σέρβις που επί της ουσίας πληρώνουμε οι ίδιοι. Ξέρουμε πως στη SPEEDEX όπως και στη πλειοψηφία του κλάδου, η αναδιάρθρωση που θα φέρει την πολυπόθητη «ανάπτυξη» (των τραπεζικών τους λογαριασμών) πάει χέρι χέρι με την δική μας εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση. Είναι γνωστό πως στα καταστήματα της SPEEDEX η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, οι 10 και 12 ώρες απασχόληση χωρίς να καταβάλλονται οι υπερωρίες, οι καθυστερήσεις στην μισθοδοσία, τα απλήρωτα Σάββατα, οι μισθοί φιλοδώρημα των 500 – 600 ευρώ τείνουν να γίνουν καθεστώς. Ταυτόχρονα το σκηνικό συμπληρώνει η απαράδεκτη πραγματικότητα της ενοικιαζόμενης εργασίας, ειδικά στο κέντρο διαλογής (hub) της μητρικής εταιρίας. Όμως, ξέρουμε πως και στη SPEEDEX, η απειλή της απόλυσης και ο φόβος της ανεργίας, μας έχουν κλείσει στο καβούκι μας εγκλωβισμένους στη λογική του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Όλο και περισσότεροι κοιτάμε τη «πάρτη μας» και γυρνάμε τη πλάτη στους αγώνες, στις διεκδικήσεις στην ορθολογική αντιμετώπιση της πραγματικότητας, στον ίδιο μας τον εαυτό. Κι όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις αναπόφευκτες συνέπειες, επικαλούμαστε κάποιες αόριστες «ανώτερες» δυνάμεις και όχι τις δικές μας. Άσε, που παγιδευμένοι μέσα στην ψευδαίσθηση του άτρωτου, θεωρούμε πως το μοιραίο έχει πάντα ραντεβού με τον «άλλο».Δεχόμαστε άλλοτε αδιαμαρτύρητα κι άλλοτε χλιαρά να μας αυξάνουν τις υποχρεώσεις και να μας μειώνουν τα δικαιώματα. Εργαζόμαστε χωρίς νόρμα στη παραγωγή. Χιλιάδες ταχυμεταφορείς τρέχουμε σαν αφιονισμένοι πέρα και πάνω από τις δυνάμεις μας. Οι εργοδότες ζητάνε όλο και περισσότερες παραδόσεις, όλο και περισσότερες παραλαβές, μεγαλύτερα φορτία, μεγαλύτερα βάρη, μεγαλύτερες ταχύτητες. Αδιαφορούν για το αν βρέχει, για τις οποιεσδήποτε συνθήκες επικρατούν στο δρόμο, για την έλλειψη οδικής συμπεριφοράς, για τις κακοτεχνίες και την επικινδυνότητα του οδοστρώματος. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η μέγιστη απόδοση στο λιγότερο χρόνο. Κι όταν κάποιος από μας «φύγει» μας αντικαθιστούν σαν ανταλλακτικά και πασπαλίζουν με κροκοδείλια δάκρυα την απώλεια. Τέλος, ξέρουμε πως ο καθένας από μας έχει γλιτώσει την τελευταία στιγμή από μια πιθανή πτώση, από μια πιθανή σύγκρουση. Από μια πιθανή μοιραία εξέλιξη. Ξέρουμε τι σημαίνει πίεση, άγχος, αγωνία για το αύριο. Είναι η πραγματικότητά μας. Μια πραγματικότητα που πρέπει πάση θυσία να αλλάξουμε. Με αυτοοργάνωση, ξεκάθαρη στόχευση, μακριά από λογικές ανάθεσης. Εμείς, με τα δικά μας χέρια θα αλλάξουμε τις τύχες μας και κανείς δεν πρόκειται να μας χαριστεί. Για να μην συνεχίσουμε να χάνουμε τα αδέρφια μας στο δρόμο. Καλό ταξίδι, Παναγιώτη.Υ.Γ. Ως σωματείο θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε στενά την εξέλιξη της υπόθεσης, προκειμένου να θωρακιστεί η οικογένεια του εκλιπόντος και ευελπιστούμε πως η εταιρεία, το επιχειρησιακό σωματείο και οι ασφαλιστικοί φορείς, δημόσιοι και ιδιωτικοί, θα πράξουν τα δέοντα.
Συνέχισαν και την περασμένη εβδομάδα τις 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις τους οι καθαρίστριες, που εργάζονται μέσω της εργολαβικής εταιρείας «ISS» στο ΕΜΠ. Οι καθαρίστριες διεκδικούν να μην μειωθούν οι αποδοχές τους, την επαναφορά των τριετιών, προσλήψεις, πλήρες ωράριο και μόνιμη δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Σχετικά.
Εντατικοποίηση της δουλειάς, ψιχία για μισθούς, ελαστικά ωράρια, τρομοκρατία και πολλά άλλα είναι τα …καλούδια που περιλαμβάνει η νέα σύμβαση εργασίας από την εργοδοσία της εταιρείας ρούχων «H&M». Η επαχθής σύμβαση εργασίας έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων όσο και των συνδικάτων.
Με ποικιλόμορφες δράσεις οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο «Athens Ledra», συνέχισαν και την προηγούμενη εβδομάδα τις κινητοποιήσεις τους. Συγκεκριμένα την Δευτέρα 27 Φλεβάρη πραγματοποίησαν συγκέντρωση στον σταθμό του Μετρό «Ακρόπολη» και στην συνέχεια ενημερωτική εξόρμηση στην περιοχή Φιλοπάππου. Την Τετάρτη 1 Μάρτη έκαναν παραστάσεις διαμαρτυρίας στα γραφεία της κατασκευαστικής εταιρείας «J&P ΑΒΑΞ»που ανήκει στον ίδιο όμιλο (οικογένεια Παρασκευαΐδη) και στην πρεσβεία της Κύπρου, η οποία είναι η χώρα καταγωγής και διαμονής της οικογένειας των ιδιοκτητών.
Στις 28/2 απολύθηκαν ακόμα 5 εργαζόμενοι από την εργοδοσία της εταιρίας παιχνιδιών «Jumbo», εργαζόμενοι που στην πλειοψηφία τους μετρούσαν πάνω από 10 χρόνια στην εν’ λόγω εταιρεία. Ακολουθεί αναλυτικά η ανακοίνωση των εργαζόμενων στα «Jumbo». Ούτε 2 μέρες δεν έχουν περάσει από το τραγικό δυστύχημα στην εθνική οδό όπου με υπαιτιότητα του γιου του Βακάκη έχασαν τη ζωή τους τέσσερις άνθρωποι. Ενώ η “μεγάλη οικογένεια του Jumbo”, οι εργαζόμενοι και σύσσωμη η κοινή γνώμη βρίσκονται σε κατάσταση “σοκ”, κανείς δε δείχνει να σοκάρεται από τις αλλεπάλληλες απολύσεις εργαζομένων στα Jumbo. Έτσι λοιπόν σήμερα (28/2/17) απολύθηκαν τουλάχιστον ακόμη 5 εργαζόμενοι, που στην πλειοψηφία τους μετρούσαν πάνω από 10 χρόνια στην εταιρία. Είναι γνωστό πως τα Jumbo εδώ και χρόνια επιφυλάσσουν τις χειρότερες εργασιακές συνθήκες για τους εργαζόμενους που έχουν την “τύχη” να δουλέψουν στα μαγαζιά τους. Εξαντλητική εντατικοποίηση μέχρι το βαθμό της υπερκόπωσης, απειλές, κομμένα ρεπό χωρίς να δηλωθούν, ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας συνθέτουν την καθημερινή εργασιακή εμπειρία στη γαλέρα του Jumbo, που σήμερα καυχιέται πως είναι από τις λίγες εταιρίες με θετικό πρόσημο μέσα στην οικονομική κρίση. Σε αυτό βοηθούν όλοι: από την πυροσβεστική που κάνει τα στραβά μάτια στις αμπαρωμένες πόρτες-εξόδους κινδύνου, μέχρι την σχεδόν ανύπαρκτη επιθεώρηση εργασίας που όταν πηγαίνει για έλεγχο στα καταστήματα, πέφτει σύρμα από τους ίδιους τους χρηματιζόμενους επιθεωρητές “ερχόμαστε” και εργαζόμενοι που εκείνη την ημέρα έχουν κανονικά ρεπό, “εξαφανίζονται”. Ο Απόστολος Βακάκης, πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της εταιρίας, δε διστάζει να γίνεται χυδαίος και να βρίζει τους εργαζόμενους καταπατώντας την αξιοπρέπειά τους. Παράλληλα απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη παραγωγικότητα, με αποτέλεσμα πολλοί εργαζόμενοι να υποφέρουν από μυοσκελετικά προβλήματα λόγω της έντονης σωματικής καταπόνησης. Έχει όμως ήδη εξασφαλίσει τη σιωπή τους, μέσω του φόβου της απόλυσης, αφού δεκάδες εργαζόμενοι των Jumbo έχουν απολυθεί μέσα στους τελευταίους 2 μήνες. Σωματείο εργαζομένων στα Jumbo όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά κάθε απόπειρα δημιουργίας του έχει απαγορευτεί από τον ίδιο τον Βακάκη. Έχει επιστρατεύσει μεγάλο αριθμό ρουφιάνων μέσα στα καταστήματα, ώστε να αποτρέπει κάθε κίνηση των εργαζομένων να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, ενώ όσες προσπάθειες έγιναν προς αυτή την κατεύθυνση απέτυχαν γιατί οι εργαζόμενοι απολύθηκαν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε πως όποιος εργαζόμενος έχει απουσιάσει ημέρα γενικής απεργίας (κηρυγμένης από τη ΓΣΕΕ) απολύεται ή δέχεται δυσμενή μετάθεση. Έτσι λοιπόν ο κ. Βακάκης κάνοντας πράξη το σλόγκαν του “στην εταιρία δεν χωράνε συναισθηματισμοί” τίμησε τη μνήμη του γιου του προτού ακόμα τον κηδέψει, με 5 απολύσεις. Μήπως πρέπει όλοι να βάλουμε ένα χεράκι ώστε να σταματήσει ο φόβος μέσα στο κάτεργο του Jumbo;
Κοροϊδία τα 3 μεροκάματα το μήνα, λένε οι εργάτριες της χημικής βιομηχανίας «SKOT». Υπενθυμίζεται ότι από την περασμένη Δευτέρα οι εργαζόμενοι της «SKOT», βρίσκονται ξανά σε κινητοποιήσεις, διαμαρτυρόμενοι ενάντια στη μονομερή επιβολή εκ περιτροπής εργασίας από 15 Δεκεμβρίου, την οποία καταγγέλλουν ως παράνομη, αβάσιμη και καταχρηστική. Περισσότερα ΕΔΩ.
Με αποκλειστικό αίτημα την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης εργασίας, απήργησαν οι εργαζόμενοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος. Στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας την Τετάρτη 1Μάρτη οι εργαζόμενοι έκαναν συγκέντρωση στην κεντρική πύλη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης.
Διεθνή ψηφίσματα για τη δίκη της Βάσω Γκόβα. Στις 13 Μαρτίου δικάζεται η καθαρίστρια Βάσω Γκόβα μετά από μήνυση αστυνομικού των ΥΜΕΤ ο οποίος είναι ήδη υπόδικος για σοβαρό τραυματισμό δύο καθαριστριών της Ευαγγελίας Αλεξάκη και της Βάσω Γκόβα, στις 10 Ιουλίου 2014 κατά την διάρκεια ειρηνικής διαμαρτυρίας των απολυμένων καθαριστριών στο Υπουργείο Οικονομικών. Να αθωωθεί η συναδέλφισσα Βάσω Γκόβα. Να πάψει κάθε δίωξη κατά των αγωνιζόμενων καθαριστριών. Κάτω τα χέρια από τους εργατικούς αγώνες. Δείτε επίσης το κάλεσμα στα αγγλικά από το site της ΕΣΕ-Αθήνας.
Σαν εμπειρία «Survivor» περιγράφει τις εργασιακές συνθήκες στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών Wind, το Πανελλήνιο Σωματείο Εργαζομένων. Υπερεντατικοποίηση, υποστελέχωση και αγεφύρωτες μισθολογικές διαφορές συνθέτουν ένα σκηνικό επιβίωσης μέσα σε μια εργασιακή ζούγκλα. Τεράστιο πρόβλημα υποστελέχωσης αντιμετωπίζουν τα τμήματα Back Office, με όσους απασχολούνται σε αυτά να αναγκάζονται σε υπερωριακή εργασία – ακόμη και από το σπίτι – τα Σαββατοκύριακα ή και στις αργίες. Η κατάσταση στα τμήματα τηλεφωνικής εξυπηρέτησης είναι γνωστή και διαχρονικά προβληματική. Οι εργαζόμενοι στη «γαλέρα» των τηλεφωνικών κέντρων αναγκάζονται συχνά να απασχολούνται βοηθητικά και σε άλλα τμήματα προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αναμονές, χωρίς να έχουν ούτε την απαραίτητη εκπαίδευση αλλά και πέραν των αρμοδιοτήτων τους. Περισσότερα για το θέμα αλλά και οι προτάσεις του ΠΑΣΕ Wind ΕΔΩ ή ΕΔΩ.
Νέα κινητοποίηση την Παρασκευή 3 Μάρτη πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης «Καρυπίδης» στο υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης. Διεκδίκησαν γι’ άλλη μία φορά τα δεδουλευμένα τους και να μην χαθεί καμία θέση εργασίας. Μία ημέρα νωρίτερα για τον ίδιο λόγο πραγματοποίησαν δυναμική συγκέντρωση, έξω από το κατάστημα της εταιρείας στην Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης.
Παρέμβαση σε ένδειξη αλληλεγγύης στον απολυμένο ΠΦ που απολύθηκε από την εργοδοσία της εμπορικής επιχείρησης NAIL STATION στη Νέα Ιωνία επειδή διεκδίκησε τα εργασιακά του δικαιώματα ,πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 4 Μάρτη. Το παρόν έδωσαν η Εργατική Λέσχη Ν. Ιωνίας, η ΕΣΕ Αθήνας καθώς και άλλες αγωνιστικές συλλογικότητες και εργατικά σωματεία που συνεχίζουν να στηρίζουν τον αγώνα του εργαζομένου ΠΦ απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Προηγούμενη ενημέρωση για το ίδιο θέμα μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ, καθώς και ΕΔΩ.
Νέα παρέμβαση στον ΕΟΠΥΥ για τα δεδουλευμένα στην ιδιωτική κλινική «Νέο Αθήναιον», έγινε την Πέμπτη 3/3 από εργαζόμενες στην κλινική, την Διακλαδική της ΕΣΕ-Αθήνας και αλληλέγγυες-ους. Υπενθυμίζεται πως η κλινική ιδιοκτησίας του αγγειοχειρουργού Μιχάλη Χριστοφορίδη, έχει βάλει λουκέτο, αφήνοντας τους εργαζόμενους απλήρωτους, χωρίς ασφάλεια αφού δεν έχει καταβάλλει τις προβλεπόμενες εισφορές και χωρίς απόλυση ώστε να μπορέσουν να ενταχθούν στο ταμείο ανεργίας και να παίρνουν το -ούτως η άλλως πενιχρό- επίδομα. Και όλα αυτά απ’ ότι φαίνεται με την ανοχή της αριστεροακροδεξιάς συγκυβέρνησης. Περισσότερα για το θέμα μπορείτε να βρείτε στο μπλόγκ της ΕΣΕ-Αθήνας: ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ.
Μία ακόμα απόπειρα εργοδοτικής δολοφονίας σημειώθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής 3 Φλεβάρη, στο Ορυχείο Νοτίου Πεδίου του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας. Συγκεκριμένα, έγινε αποκόλληση μέρους του πρανούς στο σημείο που δούλευε εκσκαφέας, με αποτέλεσμα οι όγκοι χωμάτων να τραυματίσουν-ευτυχώς ελαφρά- τον χειριστή εκσκαφέα και δύο ακόμη εργαζόμενους. Όπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι, το ύψος του πρανούς ήταν πολύ μεγάλο -περίπου 25 με 30 μέτρα- και δεν υπήρχαν οι προβλεπόμενες κλίσεις ασφαλείας.
Απίστευτο και όμως αληθινό. Αστικό δικαστήριο της Αθήνας απέρριψε το αίτημα του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ), που προσπαθεί να πετύχει την απόλυση δύο συνδικαλιστών του υπό σύσταση σωματείου εργαζομένων στο «μαγαζί» της οικογένειας Εφραίμογλου. Η απόφαση εκδόθηκε την Παρασκευή 24 Φλεβάρη και έκρινε ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτό το αίτημα της εργοδοσίας να εκδοθεί προσωρινή διαταγή ώστε να μην δοθεί αποζημίωση και να μην γίνει επαναπρόσληψη των δυο εργαζόμενων, μέχρι να εκδικαστεί η αίτηση αναστολής που έχει υποβάλει το ΙΜΕ η συζήτηση της οποίας έχει προσδιοριστεί για τις 9 Μάη. Περισσότερα ΕΔΩ ή ΕΔΩ.
Τέλος κάποιες σύντομες ειδήσεις για απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε απεργία κατήλθαν οι εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς (μετρό, ηλεκτρικός, τραμ) ,την Τετάρτη 1 και την Παρασκευή 3 Μάρτη. Σε απεργία και συγκέντρωση στο υπουργείο εργασίας την Πέμπτη 2 Μάρτη, προχώρησαν οι νοσοκομειακοί γιατροί, οι οποίοι εναντιώνονται στους νέους αντιασφαλιστικούς νόμους. Συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας, έκαναν την Πέμπτη 2/3, οι εργολαβικοί εργαζόμενοι των νοσοκομείων, απαιτώντας να μην απολυθεί κανείς, να προσληφθούν όλοι με μόνιμη, σταθερή δουλειά και πλήρη δικαιώματα. Στάση εργασίας στις 2/3 και συγκέντρωση στο υπουργείο Εργασίας, πραγματοποίησαν εργαζόμενοι στα ασφαλιστικά ταμεία.
Στάση εργασίας την Πέμπτη 1/3 πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι του Υπουργείου Γεωργίας Μακεδονίας – Θράκης. Πανελλαδική στάση εργασίας την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου, πραγματοποίησαν οι εκπαιδευτικοί μέσης εκπαίδευσης. Σε κινητοποίηση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 2 Μαρτίου, στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, προέβησαν οι εργαζόμενοι και το συνδικάτο Ινστιτούτου Γεωλογικών & Μεταλλευτικών Ερευνών, απαιτώντας να γίνουν άμεσα προσλήψεις. Με στάσεις εργασίας την Τετάρτη 1 την Πέμπτη 2 και την Παρασκευή 3 Μάρτη, απάντησαν οι εργαζόμενοι στις έξι απολύσεις της εργοδοσίας στην «Μόρνος Α.Ε».Συγκέντρωση στο υπουργείο εργασίας πραγματοποίησαν εργαζόμενοι του επισιτισμού-τουρισμού την Πέμπτη 2 Μάρτη, ενάντια στις ελαστικές μορφές εργασίας που κυριαρχούν στον κλάδο.