ICL-CIT:May May Day: Solidarity despite the quarantine

May Day finds us locked down and quarantined. In many countries around the world, the working class will be confined during International Workers’ Day. At any rate, large rallies will be banned. Above all, our class is being ravaged by an unparalleled human tragedy and faces an uncertain future.

In all likelihood, the cycle of job destruction, wages decrease and worsening of living conditions that has alre

The heroes and heroines of the working class, workers in health care, logistics, supermarkets, food production, education, emergencies and many other basic services, remind us that with determination, trust in our own strength and mutual support, any pandemic can be defeated. Including fear and hopelessness. Only the people save the people.

Over and above the barriers imposed by the situation, our anarcho-syndicalist and revolutionary unions, the sections of ICL, have used any means at their disposal to stand firm by their membership and their class, to continue functioning, advising and assisting.

May Day is no exception. Many ICL sections have planned virtual events for the day or have come up with other ingenious ways to show their determination to defend workers’ rights. The links to these events will be shared below, as we receive them. We invite all of you to attend them and to show that solidarity cannot be quarantined!

Long live May Day! Long live the working class! Only the people save the people

ady started, will continue unabated after the lockdown eases. However, this May Day will also inaugurate a cycle of resistance and solidarity.

 

Red and Black Coordination:Long Live May Day and Long Live the Working Class!

Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ενωση συμμετέχει στο Κοκκινόμαυρο Συντονισμό( Red and Black Coordination)

 

By commemorating May 1st in 2020, we, the unions that form the Red and Black Coordination, shall not « lock down » our demands. Beyond the health crisis caused by the Coronavirus, we shall raise our voices to continue denouncing the greed of capital which continues to devour the wealth generated by the working class, and workers’ health and lives, too.

It is common knowledge that on Labour Day, the so-called Chicago Martyrs are honoured, anarchist trade unionists who were executed in the United States. They participated in the days of struggle to achieve the 8-hour working day, which originated in the strike on May 1, 1886 and reached its peak three days later, on May 4, with the Haymarket Revolt. Since then, May 1 has become a day of international struggle and solidarity.

However, this year, this tribute, this day of struggle, must go further than the traditional demands, for we must remember how the COVID-19 crisis has been affecting lives on the peripheries of society among temporary workers, riders, homeless people, refugees and immigrants, prisoners, dependents, the elderly…

Faced with governmental measures taken by the same old crews as usual, mutual support and solidarity -the values that have defined anarcho-syndicalism, must prevail, now more than ever, among workers and neighbours, as in any type of social relationship.

However, the self-management of production centres must also spring to mind. We must be aware of the closure of companies and the destruction of jobs caused by this pandemic. Therefore, the occupation of workplaces and management by workers could provide a solution.

And so, at the Red and Black Coordination, we are united by our traditional demands on this day, those that, though by no means new, must never be forgotten, since, in the face of a pandemic, the problems of the working class, today more than ever, are necessarily international:

  • A universal and public healthcare system
  • Basic income or the prohibition of dismissals and the maintenance of wages
  • Financial aid to dependents, the elderly and vulnerable people
  • Decent pensions
  • An end to repression and the defence of the right to strike.
  • The repeal of labour reforms that make for precarious working conditions
  • Real measures to fight against the machoism that prevails in our society

When this confinement ends, we will go on strike and take to the streets again to demand that companies put in place all the necessary measures to preserve workers’ health and prevent workplace accidents. We will also demand that the repressive and liberticidal laws be repealed and that we dispose of the necessary budgets to guarantee quality public services for everybody, including migrants, refugees and asylum seekers.

Long Live May Day and Long Live the Working Class!

 

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΠΑΝΤΙΔΟΣ

Η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Αθήνας συνυπόγραψε το  ψήφισμα για την άμεση ανάκλησης της εκδικητικής απόλυσης του Ηλία Μ. απο τις εκδόσεις σπαντίδος.

Καταγγέλλουμε την εκδικητική απόλυση από τις εκδόσεις Σπαντίδος του
συναδέλφου και αντιπροέδρου του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής Ηλία Μ.

Το πρόσχημα της χαμηλής απόδοσης που ξαφνικά ανακάλυψαν οι εργοδότες μετά από 7 χρόνια, βρίσκεται σε πλήρη αντίφαση με την φύση και το εύρος των καθηκόντων που οι ίδιοι είχαν αναθέσει στο συνάδελφο. Η απόλυση συνδέεται ευθέως με τη συνδικαλιστική του δράση, τη συμμετοχή του στις απεργίες, με τελευταία αυτή της 18ης Φλεβάρη για το ασφαλιστικό, τρεις μέρες πριν την απόλυση και την σταθερή εναντίωσή του σε περιστατικά αυθαίρετης και εμπαθούς μεταχείρισης που υπερβαίνουν το διευθυντικό δικαίωμα.

Σε μια κατάσταση ισοπέδωσης των εργατικών δικαιωμάτων, στοχοποίησης και περιθωριοποίησης των σωματείων και του συνδικαλισμού βάσης και αποθέωσης των επενδύσεων και της επιχειρηματικότητας σε βάρος του κόσμου της εργασίας, οι εργοδότες αποθρασύνονται και καταπατούν ακόμα και θεσμοθετημένα δικαιώματα θεωρώντας ότι είναι στο απυρόβλητο.

Η απόλυση ενός συναδέλφου είναι επίθεση σε όλους μας.

Στον εκβιασμό της απόλυσης η απάντηση μας είναι οι συλλογικοί αγώνες.

Άμεση ανάκληση της εκδικητικής απόλυσης του Ηλία Μ.

ICL-CIT:Actions in support of FGWM-MYANMAR, solidarity can’t be quarantined!

The Federation of Garment Workers Union-Myanmar (FGWM) is a very militant federation of grassroots and class unions that brings together thousands of workers in the garment industry in Myanmar. The International Confederation of Labour (ICL) met their delegates at the recent Conference of Garment Unions from Southeast Asia in Sri Lanka and both organisations have been in touch and exchanging information since then.

FGWM is comprised of 20 factory-level independent and grassroots unions. One of their unions, in a company called Myan Mode, has recently faced negative employer response regarding the Covid-19 situation and they requested solidarity from ICL and its sections to support their workers.

Myan Mode factory was operating with a workforce of 1274 workers. The factory supplies Zara, Mango and C&A brands. Before 10 am on March 28, the factory asked the workers at the factory to work 4 hours overtime, but the workers refused. The union immediately went up to the management and tried to negotiate to leave work at the normal time. While the union was negotiating, the manager announced the workers that the factory was reducing the workforce in 571 workers due to not enough raw materials being supplied, because of Covid-19. 520 workers out of this 571 are union reps or members. Obviously, the employer is violating the country’s law (which requires a month notice to reduce the workforce) and most importantly, aims to destroy the union. Since that afternoon, workers have been on strike in front of the factory demanding the reinstatement and opposing union busting by the employer.

A round of negotiations to resolve the conflict was scheduled with the factory owner for March 31 at 11:30 Myanmar time. The 30th, our comrades from FGWM requested ICL members to show their support by sending pictures of themselves holding solidarity messages. They were aware of the lockdown and quarantine situation in many countries and of the tight deadline, but still asked ICL members to send some pictures to show the factory management that they had international support, which they do. As they said in their request: “We want to use that as a potential leverage against the owner telling him that “we have our union brothers and sisters in Europe and the US where you supply your products” and where the brands are located”.

Despite the tight deadline and the current situation, the response was overwhelming. Many more pictures were received that were expected or requested, together with solidarity messages. The federation and the Myan Mode union send out their thanks to everyone who showed their solidarity and support regardless of the short notice.

Our latest update on the situation is that the conflict continues. There will be more negotiation rounds, workers are holding marches and rallies and planning to escalate their actions. ICL wishes our fellow workers in Myanmar the best in their struggle to stop union busting and defend their jobs.

The quick and amazing reaction of ICL members, friends and contacts shows that our support can travel across the borders in any circumstance. Thanks to all of you who sent messages and pictures, forwarded the request to your contacts and unions and supported this call in any other way.

Solidarity can’t be quarantined!

The Liaison Committee of ICL.

Η ΕΣΕ είναι μέλος της ICL-CIT.

Ανακοίνωση της ΕΣΕ-Αθήνας για τα νεα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης με πρόσχημα την πανδημία.

Τα έθνη κράτη, παρά τους ισχυρισμούς τους, δε διαχειρίζονται την κρίση προς όφελος όλων, παρά μόνο προς όφελος των (εθνικών) αστικών τους τάξεων. Το κράτος ως θεσμός έχει μια βασική λειτουργία: να διαμεσολαβεί θέτοντας σε πρώτο πλάνο τα συμφέροντα του εθνικού κεφαλαίου ως σύνολο.

Έτσι και στη νέα συνθήκη που έχει διαμορφωθεί με την κρίση του κορωνοϊού, το κράτος έρχεται να εκπληρώσει το ρόλο του. Προσφέροντας και πάλι αφειδώς προνόμια στα αφεντικά και τσεκουρώνοντας τον κόσμο της εργασίας. Βέβαια τα νέα αντεργατικά μέτρα είχαν ξεκινήσει νωρίτερα, καθώς η καπιταλιστική κρίση είχε ξεκινήσει πριν από την πανδημία. Η πανδημία έδωσε μονάχα το «άλλοθι» σε κράτος και αφεντικά να στραγγαλίσουν περαιτέρω τα εργατικά δικαιώματα.

Μειώσεις μισθών, ελαστική εργασία, κατοχύρωση των απολύσεων είναι μερικά από τα «καλούδια» που με πρόσχημα τον κορωνοϊό σερβίρει το κράτος στους εργαζόμενους.

Από την άλλη, φοροελαφρύνσεις, παύση πληρωμών (ακόμα και του δώρου Πάσχα, το οποίο θα καταβληθεί ως το τέλος του καλοκαιριού και αναλόγως με τις μέρες εργασίας) και διασφάλιση της κερδοφορίας είναι αυτά που προσφέρονται στους εργοδότες.

Ήδη από το Σάββατο 21 Μαρτίου η κυβέρνηση με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ), ενεργοποίησε το αντεργατικό μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας, με ταυτόχρονη μείωση κατά 50% του μισθού. Μέτρα που ήρθαν για να μείνουν, όπως προκύπτει από τη δήλωση του υπουργού εργασίας, ότι τα μέτρα θα επεκταθούν για απροσδιόριστο χρόνο, μέχρι να «ορθοποδήσει» η οικονομία μετά την πανδημία.

Τα αφεντικά ωστόσο είχαν ξεσαλώσει και πριν την ΠΝΠ. Με μαζικές απολύσεις, απειλές και εκβιασμούς για μονομερείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, αλλαγές που αν κάποιος αρνηθεί απολύεται. Με πιέσεις για «οικοιοθελείς» αποχωρήσεις και για λήψη κανονικής άδειας ή ακόμα και άδειας άνευ αποδοχών, καθώς και εργασίας από το σπίτι με τηλε-εργασία, την οποία εντατικοποίησαν στο έπακρο.

Και τώρα τι;

Η κρίση της πανδημίας, όπως και η οικονομική κρίση του 2008, βρήκε τα εργατικά και κοινωνικά κινήματα απροετοίμαστα και σε καθεστώς ήττας. Οι διαδηλώσεις λίγων δεκάδων οργανωμένων πριν την έξαρση της πανδημίας μπορεί να ικανοποιούν μια εσωτερική αίσθηση καθήκοντος, αλλά δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στον ταξικό ανταγωνισμό. Ούτε όμως το “θα λογαριαστούμε μετά” έχει νόημα. Εφόσον τα κράτη συνεχίζουν να επινοούν μεσοβέζικες λύσεις για τις ανάγκες της κοινωνικής βάσης προς όφελος του κεφαλαίου, πρέπει κι εμείς να συνεχίσουμε την προσπάθεια οργάνωσης της τάξης μας απέναντι στο κεφάλαιο.

Με την κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και την απαγόρευση κυκλοφορίας είναι δύσκολο να αναπτυχθούν μαζικές αντιστάσεις στην λαίλαπα των νέων αντεργατικών μέτρων.

Μπορούμε και είναι επιτακτική ανάγκη να ενημερωνόμαστε, να επικοινωνούμε με τους συναδέλφους μας, να ανταλάσσουμε απόψεις μέσα στο εργατικό κίνημα, με συντρόφισσες και συντρόφους, εργατικά σωματεία και συνδικάτα βάσης, οριζόντια και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, καθώς και αντίστοιχες ομαδοποιήσεις στο διεθνή χώρο. Να δούμε από κοινού πως μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τις αντιστάσεις μας, όχι μόνο στα χρόνια του κορωνοϊού, αλλά και στις ζοφερές ημέρες που φαίνεται να έπονται.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΘΗΝΑΣ

Η υγεία μας πάνω από τα κέρδη τους

Σε κάθε κατάσταση ειδικών συνθηκών όπως αυτή που βιώνουμε χρειάζεται επιπλέον προσοχή, όχι μόνο για την υγεία μας αλλά και γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις οι αδίστακτοι είναι αυτοί που χαίρονται πατώντας πάνω στους άλλους.

Έχουν παρατηρηθεί ήδη μειώσεις μισθών με αφορμή την εργασία πολλών εργαζομένων από το σπίτι τους, απολύσεις ή πίεση για παραίτηση για εργαζόμενους που, λόγω των μέτρων, δεν δουλεύουν προσωρινά, παύση πληρωμών αλλά και πίεση για να πάρουμε την καλοκαιρινή άδεια από τώρα.

Τα αφεντικά έχουν μάθει, πάντα με τη βοήθεια του κράτους, να βγαίνουν κερδισμένοι από κάθε συνθήκη.

 

Κι εμείς όμως ως εργαζόμενοι πρέπει να μην αφήνουμε καμία τέτοια περίπτωση εκμετάλλευσης  στο σκοτάδι και να τη μοιραζόμαστε ώστε να μπορούμε και να την αντιμετωπίσουμε.

 

Η κυβέρνηση από την άλλη ανέχτηκε την αισχροκέρδεια  σε φαρμακευτικά είδη προσωπικής ασφάλειας, είχε τα νοσοκομεία ανέτοιμα, αφού προτίμησε να προσλάβει 1500 αστυνομικούς αντί να καλύψει τα κενά σε παιδεία και υγεία.

Ακόμα και τώρα προχώρησε σε διαγωνισμούς προσλήψεων επικουρικού προσωπικού στα νοσοκομεία –όχι γιατρών- για λίγους μόνο μήνες, με αμφίβολη τη συνέχεια της εργασίας τους.

 

Συνεχίζει να ανέχεται την αλαζονική κι εγκληματική στάση της εκκλησίας που βάζει  πάνω από την υγεία όλων μας τη δική της διαιώνιση και το γόητρό της.  Η εκκλησία που, ως αποτέλεσμα μεταφυσικών ανησυχιών, βρίσκεται εκτός κοινωνίας τώρα έδειξε πως τοποθετείται και πάνω από το κράτος, μη επιτρέποντας καμία εμπλοκή στα «δικά της».

Μας λέει να αποφεύγουμε τους συνωστισμούς, ενώ στοιβάζει υπό τις πιο άθλιες συνθήκες πάνω από 20.000 ανθρώπους μόνο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας με αποτέλεσμα την πυρκαγιά και το θάνατο ενός εξάχρονου παιδιού. Αποκλείει ανεύθυνα την πρόσβαση στην δημόσια υγεία σε χιλιάδες μετανάστες και μετανάστριες και τους κλείνει σε δομές χωρίς καμία συνθήκη υγιεινής

 

Απαιτούμε:

 

-Την άμεση πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τα νοσοκομεία

-Καμία έκθεση εργαζομένων σε κίνδυνο, να λειτουργούν ως προσωπικό ασφαλείας για τους τομείς όπου είναι πραγματικά απαραίτητο

-Καμία επιδείνωση των όρων εργασίας μας, καμία εργοδοτική αυθαιρεσία. Δε θα πληρώσουμε εμείς και αυτή την κρίση.

– Να κλείσουν άμεσα τα κέντρα εγκλεισμού/αποκλεισμού
– Να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες από κάθε «άτυπο» χώρο κράτησης
– Πρόσβαση στη δημόσια υγεία για όλους/-ες, μετανάστ(ρι)ες και ντόπιους/-ες.

 

ΕΛΕΘΕΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ (ΕΣΕ)

1 2 3 4 5 … 106